мадуля́цыя, ‑і, ж.

1. У музыцы — пераход з адной танальнасці ў другую. // Пералівы, гарманічны пераход у інтанацыі гуку.

2. У радыётэхніцы — змяненне характару ваганняў высокай частаты пад уплывам ваганняў больш нізкай частаты.

3. У кінатэхніцы — ператварэнне электрычных ваганняў, выкліканых гукам, у светавы пучок, які запісвае гукі на гукавой кінаплёнцы.

[Ад лац. modulatio — размернасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмо́граф, ‑а, м.

Прыбор для аўтаматычнай рэгістрацыі ваганняў зямной паверхні.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэзана́тар, ‑а, м.

Прыбор, прыстасаванне для ўзнаўлення і ўзмацнення розных ваганняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфра́кцыя, -і, ж. (спец.).

Пераламленне светлавога праменя ў атмасферы, а таксама змена напрамку гукавых ваганняў з-за неаднароднасці асяроддзя.

Р. святла.

Р. гука.

|| прым. рэфракцы́йны, -ая, -ае.

Рэфракцыйная з’ява.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаўзбуджэ́нне, ‑я, н.

Спец. Самаадвольнае ўзбуджэнне якіх‑н. фізічных з’яў. Самаўзбуджэнне ваганняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел сейсмалогіі, які распрацоўвае метады вымярэння ваганняў зямной кары.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэ́хніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

1. Навука аб электрамагнітных ваганнях высокай частаты і радыёхвалях.

2. Галіна тэхнікі, якая займаецца пытаннямі практычнага прымянення высокачастотных электрамагнітных ваганняў.

|| прым. радыётэхні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сейсмі́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ваганняў зямной паверхні, да землетрасенняў.

Сейсмічныя хвалі.

Сейсмічныя з’явы.

Сейсмічная станцыя.

Сейсмічная разведка (вывучэнне будовы зямной кары шляхам назірання за штучна ўзбуджальнымі пругкімі хвалямі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сейсмапрыёмнік, ‑а, м.

Прыбор для рэгістрацыі ваганняў глебы, якія ўзнікаюць пры праходжанні сейсмічных хваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмагра́ма, ‑ы ж.

Аўтаматычны запіс пры дапамозе сейсмографа ваганняў зямной кары; стужка з такім запісам.

[Ад грэч. seismós — ваганне, землетрасенне і gramma — запіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)