bunt, ~u

м. бунт;

wzniecać bunt — узнімаць (падымаць) бунт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

беспоря́дки мн., (волнения) беспара́дкі, -каў, ед. беспара́дак, -дку м., хвалява́нні, -нняў, ед. хвалява́нне, -ння ср.; (бунт) бунт, род. бу́нту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Áufstand

m -(e)s, -stände паўста́нне, бунт

éinen ~ errégen — вы́клікаць бунт [паўста́нне]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

крамо́ла, -ы, мн. -ы, -мо́л, ж.

1. Змова, мяцеж, бунт (уст.).

2. перан. Учынкі, погляды, якія супярэчаць агульнапрынятым нормам, агульнаму парадку (разм.).

У гэтым я не бачу ніякай крамолы.

|| прым. крамо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

1. гіст. У рускай дзяржаве 16—18 стст.: ваеннаслужачы асобага пастаяннага войска.

2. Тое, што і стралок (у 1 знач.; разм.).

|| прым. страле́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

С. бунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

uprising [ˈʌpraɪzɪŋ] n. паўста́нне, бунт;

an ar med uprising узбро́енае паўстанне́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

страле́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стральца (у 1 знач.), належыць яму. Стралецкі бунт. // Які складаецца са стральцоў. Стралецкае войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rebelia

ж. мяцеж; бунт, паўстанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rewolta

ж. бунт, паўстанне, закалот

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Бунтава́ць. Гл. бунт 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)