Verbum

корч, карча́, мн. карчы́, карчо́ў, м.

1. Пень, вывернуты з зямлі з карэннем.

Сабраць карчы ў кучы.

2. Куст бульбы, цыбулі, вывернуты з зямлі (разм.).

Выкапаць два карчы бульбы.

|| памянш. ко́рчык, -а, мн. -і, -аў, м.

ба́бка⁴, -і, ДМ -бцы, мн. -і, ба́бак, ж.

Страва, прыгатаваная з дранай бульбы.

паўсю́дны, -ая, -ае.

Які адбываецца, бывае ўсюды.

Паўсюдная ўборка бульбы.

|| наз. паўсю́днасць, -і, ж.

само́хаць, прысл. (разм.).

Па сваёй ахвоце, па ўласным жаданні.

С. паехаць на ўборку бульбы.

панако́пваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

Накапа́ць вялікую колькасць.

П. ям.

П. бульбы.

бульбяна́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х, ж.

Сталовая, закусачная, у меню якой пераважаюць стравы з бульбы.

ураджа́йнасць, -і, ж.

Узровень ураджаю (у 1 знач.) з пэўнай плошчы пасеву.

Павелічэнне ўраджайнасці бульбы.

таўчо́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Блін з тоўчанай бульбы.

На снеданне падалі таўчонікі.

зрэ́джаны, -ая, -ае.

З недастатковай гушчынёй усходаў, надта рэдкі.

Зрэджаныя ўсходы бульбы.

|| наз. зрэ́джанасць, -і, ж.