Кніжн. Рабіць пратэкцыю каму‑н., апекаваць каго‑н. Бародка адказаў раздражнена і непрыязна: — А вы менш пратэжыруйце — лепш будзе для справы, — і адышоў да іншых знаёмых.Шамякін.
[Ад фр. protéger.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
imperial
[ɪmˈpɪriəl]1.
adj.
1) імпэра́тарскі
2) імпэ́рскі
3) вялі́касны, ве́лічны; пы́шны, раско́шны
2.
n.
эспаньёлка f. (клінападо́бная баро́дка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пату́хлы, ‑ая, ‑ае.
1. Які перастаў гарэць, свяціць. Патухлая лямпа. Патухлая зорка. □ Гугновіч увесь час хадзіў за сталом, трымаючы патухлую люльку ў руцэ.Пестрак.// Які перастаў дзейнічаць, функцыяніраваць.
2.перан. Цьмяны, без жыцця (пра вочы, погляд). Бародка сядзеў пануры, маўклівы, змораны на выгляд, з патухлымі вачамі.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асало́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Вышэйшая ступень задавальнення, адчування прыемнага. Перайсці ж уброд раку летам — адна асалода.Колас.Сейбіт меў асалоду — Жыта слаўна ўрадзіла!Броўка.Бародка ўзяў са скрыначкі на стале папяросу і моўчкі закурыў, з асалодай зацягнуўся і зажмурыўся, нібы раптам прыдумаў сродак, як абараніцца ад нечаканай навалы.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
beard
[bɪrd]1.
n.
1) барада́, баро́дкаf., dim.
2) асьцюкі́pl., ву́сы ко́ласа
2.
v.t.
1) адва́жна выступа́ць су́праць
2) браць за бараду́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
szpic
м.
1. шпіль; востры канец;
2. шпіц (парода сабак);
sweter w szpic — джэмпер;
bródka w szpic — востраканечная бародка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
асе́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Рмн. ‑чак; ж.
Адсутнасць выстралу пры спуску курка ў выніку няспраўнасці зброі або патрона. Тадэўчык.. прыцэліўся і націснуў курок. — Асечка! Порах, мабыць, мокры...Бядуля.//перан.Разм. Няўдача, прамашка ў якой‑н. справе. Відаць, Бародка разлічваў на іншы эфект: па-мужчынску пажартуюць — і ўсё.. Але яўна атрымалася асечка, і Арцём Захаравіч ураз забыўся на кулінарыю, павярнуўся да Лемяшэвіча расчырванелы, калючы.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адыхо́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак.
1.Незак.да адысці (у 1–6 знач.).
2. Адступаць, змяняць сваё месцазнаходжанне. Каналы збяруць стаячыя балотныя завадзі, .. будзе наступаць чалавек, .. будзе адыходзіць вялікае балота.Самуйлёнак.// Адгаліноўвацца, вылучацца з чаго‑н. агульнага, асноўнага. Дзедаў стажок, вазоў на пяць, стаяў непадалёку ад сядзібы ўскрай балота, ад якога адыходзіла густая бародка нізкарослага хмызу.Колас.Чатыры .. вуліцы, нібы пучок промняў, адыходзілі ад саду.Шамякін.
•••
Што яму (ён, ім) адыходзіць — гэта яму (ёй, ім) не цяжка, гэта для яго (яе, іх) самая дробязь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
tuft
[tʌft]1.
n.
1) чуб -а m., чубо́к -ка́m.; барада́або́баро́дка клінко́м