сты́ракс м.

1. род. сты́ракса (дерево) сти́ракс;

2. род. сты́раксу (бальзам, древесина) сти́ракс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сты́раксавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стыракса, уласцівы яму. Стыраксавы пах. // Які выдзяляе стыракс. Стыраксавае дрэва. // у знач. наз. сты́раксавыя, ‑ых. Сямейства дрэвавых і кустовых раслін, якія выдзяляюць пахучы бальзам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бальзамава́ць

(ад бальзам)

насычаць труп асобымі рэчывамі, каб прадухіліць ад гніення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Blsam

m -s, -e

1) бальза́м

2) пах, духмя́насць

◊ ~ auf [in] j-s Wnde geßen* — ліць бальза́м на чыю́-н. ра́ну, аблягча́ць чые́-н. паку́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

balm

[bɑ:m]

n.

1) бальза́мm.

2) гаю́чы сро́дак

3) прые́мны пах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сты́ракс, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дрэва трапічных і субтрапічных краін, у смале якога знаходзяцца пахучыя рэчывы.

2. ‑у. Драўніна такога дрэва, а таксама пахучы бальзам, які атрымліваецца з розных відаў гэтага дрэва і выкарыстоўваецца ў парфумерыі і медыцыне.

[Грэч. styrax.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

balsam

[ˈbɔlsəm]

n.

1) бальза́мm. (дрэ́ва, паху́чая смала́, масьць)

2) бальзамі́н -у m. (расьлі́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паразліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разліць усё, многае. Гаранскі паразліваў у крышталёвыя чаркі бальзам. Сабаленка. Прыходзіў.. Анатоль сюды зацемна, а ўставаў рана, але кожны раз, калі ішоў мыцца ў нейкі закутачак у канцы калідора, там былопоўна вады, мусіць, паразлівалі шафёры.. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

salve2 [sælv] v. ма́заць ма́ззю; заспако́йваць, змякча́ць ( боль);

salve wounds кла́сці бальза́м на ра́ны, заго́йваць ра́ны;

salve one’s conscience fml рабі́ць што-н., каб заспако́іць сумле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Бальзамі́раваць. Рус. бальзами́ровать (з XVIII ст.). Лічыцца запазычаннем з ням. мовы balsamieren; аб запазычанні сведчыць суф. ‑ір‑ < ням. ‑ier(en). Гл. Шанскі, 1, Б, 28–29. Параўн. яшчэ Гютль–Ворт, For. Words, 61–62. Але ўкр. бальзамува́ти, польск. balsamować з’яўляюцца або самастойнымі ўтварэннямі (ад бальза́м) або запазычаннем з іншай крыніцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)