сты́ракс м.

1. род. сты́ракса (дерево) сти́ракс;

2. род. сты́раксу (бальзам, древесина) сти́ракс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сты́раксавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стыракса, уласцівы яму. Стыраксавы пах. // Які выдзяляе стыракс. Стыраксавае дрэва. // у знач. наз. сты́раксавыя, ‑ых. Сямейства дрэвавых і кустовых раслін, якія выдзяляюць пахучы бальзам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Blsam

m -s, -e

1) бальза́м

2) пах, духмя́насць

◊ ~ auf [in] j-s Wnde geßen* — ліць бальза́м на чыю́-н. ра́ну, аблягча́ць чые́-н. паку́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бальзамава́ць

(ад бальзам)

насычаць труп асобымі рэчывамі, каб прадухіліць ад гніення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

balm

[bɑ:m]

n.

1) бальза́мm.

2) гаю́чы сро́дак

3) прые́мны пах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

сты́ракс, ‑а і ‑у, м.

1. ‑а. Дрэва трапічных і субтрапічных краін, у смале якога знаходзяцца пахучыя рэчывы.

2. ‑у. Драўніна такога дрэва, а таксама пахучы бальзам, які атрымліваецца з розных відаў гэтага дрэва і выкарыстоўваецца ў парфумерыі і медыцыне.

[Грэч. styrax.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

balsam

[ˈbɔlsəm]

n.

1) бальза́мm. (дрэ́ва, паху́чая смала́, масьць)

2) бальзамі́н -у m. (расьлі́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

паразліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разліць усё, многае. Гаранскі паразліваў у крышталёвыя чаркі бальзам. Сабаленка. Прыходзіў.. Анатоль сюды зацемна, а ўставаў рана, але кожны раз, калі ішоў мыцца ў нейкі закутачак у канцы калідора, там былопоўна вады, мусіць, паразлівалі шафёры.. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

salve2 [sælv] v. ма́заць ма́ззю; заспако́йваць, змякча́ць ( боль);

salve wounds кла́сці бальза́м на ра́ны, заго́йваць ра́ны;

salve one’s conscience fml рабі́ць што-н., каб заспако́іць сумле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Бальзамі́раваць. Рус. бальзами́ровать (з XVIII ст.). Лічыцца запазычаннем з ням. мовы balsamieren; аб запазычанні сведчыць суф. ‑ір‑ < ням. ‑ier(en). Гл. Шанскі, 1, Б, 28–29. Параўн. яшчэ Гютль–Ворт, For. Words, 61–62. Але ўкр. бальзамува́ти, польск. balsamować з’яўляюцца або самастойнымі ўтварэннямі (ад бальза́м) або запазычаннем з іншай крыніцы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)