Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тюрьма́ж. турма́, -мы́ж., астро́г, -га м.;
заключи́ть в тюрьму́ пасадзі́ць у турму́ (астро́г);
◊
от тюрьмы́ да от сумы́ не зарека́йсяпосл. ад астро́гу няма́ перасцяро́гу; хваро́бы бо́йся, астро́гу сцеражы́ся, а то́рбы не цура́йся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
юна́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да юнака, юнацтва, уласцівы ім. Юнацкае захапленне. Юнацкая мара. □ А працы многа, дзе ні глянь, Прастор юнацкаму запалу.Чарот.Кроў маю доўга пілі каты, сілы юнацкія нішчыў астрог.Таўлай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kérker
m -s, - турма́, астро́г
in den ~ wérfen* [stécken] — кі́нуць у турму́ [астро́г]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
więzienie
н.
1. турма, астрог;
2. турэмнае зняволенне;
więzienie prewencyjne — папярэдняе зняволенне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
газо́ўка, ‑і, ДМ ‑зоўцы; Рмн. ‑зовак; ж.
Разм. Самаробная газавая лямпа без шкла. У самай крайняй зямлянцы цьмяна гарэла пад столлю газоўка з артылерыйскай гільзы.Дудо.Ужо было цёмна. Пануры астрог цьмяна асвятляўся газоўкамі, ад гэтага вокны здаваліся сляпымі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́зведы, ‑аў; адз.няма.
Разм.Дзеяннепаводледзеясл. разведаць (у 1 знач.). Перш чым вязаць падбухторшчыка Гарасіма ды адсылаць у астрог, .. [стараста] запрог каня і сам рвануў у воласць у розведы.Якімовіч.[Сцёпка], нікому нічога не кажучы, вырашыў: «Зайду ў розведы [да Каржакевіча] нібыта пазычыць чаго».Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ску́так, ‑тку, м.
Разм. Тое, што вынікае з чаго‑н.; вывад. [Богут:] — Так, так, васпане мой ласкавы: плаціць за хату трэба мне, Раз вы жывеце ў ёй, а не — Дык скутак будзе нецікавы.Колас.Арышт, допыты, канвой — гэта было ўступам, а астрог — скутак.Гартны.
[Польск. skutek.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
imprison
[ɪmˈprɪzən]
v.t.
1) садзі́ць у астро́г(турму́), трыма́ць у астро́зе, зьняво́льваць
2) трыма́ць, не дазваля́ць выхо́дзіць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВЯ́ЗЕНЬ,
асоба, якая знаходзіцца ў зняволенні, зняволены. Тэрмін «вязень» паходзіць ад стараж.бел. «везенне» — назвы меры пакарання (пазбаўленне волі, зняволенне) і месца, дзе яно ажыццяўлялася (вежа, астрог, турма і да т.п.). «Вязень сумлення» — чалавек, якога ўзялі пад варту, зняволілі па паліт., рэліг. і інш. матывах.