Verbum

анлайнавы слоўнік

скандына́вы, ‑аў; адз. скандынаў, ‑ава, м.; скандынаўка, ‑і, ДМ ‑наўцы; мн. скандынаўкі, ‑навак; ж.

Насельніцтва Скандынаўскага паўвострава і бліжэйшых астравоў (шведы, нарвежцы, датчане і ісландцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Маро́ні нескл. м. Moróni n -s (горад, сталіца Каморскіх Астравоў)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Канарэ́йка, кынаре́йка ’птушка, Serinus canaria’ (ТСБМ, Бяльк., БелСЭ, 5). Запазычана з рус. канаре́йка, якое з франц. canari ’тс’ (па тыпу индейка) < н.-лац. avis Canaria ’канарэйкай птушка, птушка з Канарскіх астравоў’. (Фасмер, 2, 177–178; Шанскі, 2 (К), 42).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́страў, -рава, мн. астравы́ і (з ліч. 2, 3, 4) во́стравы, астраво́ў, м.

1. Частка сушы, акружаная з усіх бакоў вадой.

2. Участак, які вылучаецца чым-н. сярод навакольнай мясцовасці, напр., сухое месца сярод балота, невялікі лес сярод поля і пад.

|| памянш. астраво́к, -раўка́, мн. -раўкі́, -раўко́ў, м.

|| прым. астраўны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ірландыя,

востраў у складзе Брытанскіх астравоў.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Мадэйра,

група астравоў у Атлантычным акіяне.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сула,

група астравоў у Малайскім архіпелагу.

т. 15, с. 261

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Тыра,

група астравоў у Эгейскім моры.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кергеле́н,

архіпелаг вулканічных астравоў у Індыйскім акіяне.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Керма́дэк,

група вулканічных астравоў у Ціхім акіяне

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)