чарнатро́п, ‑у, м.

Спец. У мове паляўнічых — асенні холад да выпадзення снегу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пералёт¹, -у, М -лёце, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. пераляцець.

2. Перамяшчэнне птушак у месцы або з месца зімовак.

Асенні п.

3. Падзенне кулі, снарада (і ўвогуле таго, што кінута) далей цэлі.

|| прым. пералётны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Слабня́к ‘апошні асенні рой’ (Анох.). Да слабы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

страка́цець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ее; незак.

1. Вылучацца сваёй стракатасцю; пярэсціцца.

Удалечыні стракацее асенні лес.

2. чым або ад чаго. Быць стракатым ад чаго-н.

Луг стракацеў рамонкамі і смолкай.

2. Станавіцца стракатым.

Вуліца стракацела сцягамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Млечай ’асенні лаганец, Leontodon autumnalis L.’ (гродз., Кіс.). У выніку кантамінацыі польск. mlecz і бел. малачай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

верасо́к, ‑ску, м.

Памянш.-ласк. да верас. На зямлі ўжо няма снегу, вымыты асенні верасок выглядае зусім свежым. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́сенню, прысл.

У асенні час. У лесе ежы восенню было багата, Таму і растаўсцець Мядзведзь не ў меру змог. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Hállimasch

m -(e)s, -e апёнак, асе́нні грыб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лістабой ’восеньскі вецер’ (маст., Сцяшк. Сл.). Да ліст 1 і біць (гл.). Аналагічна рус. наўг. листобой ’моцны асенні паўн.-усх. вецер’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Во́сенскі ’асенні’ (Касп.), восінскій ’тс’ (Бяльк.). Серб.-харв. јѐсе̄нски ’тс’, рус. о́сень — о́сенски ’ўсю, цэлую восень’. Да восень (гл.); з гэтай суфіксацыяй, магчыма, архаізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)