Artíkel

m -s, -

1) арты́кул (у газеце)

2) тава́р, прадме́т; пункт (дагавору)

3) грам. арты́кль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

określony

określon|y

акрэслены, азначаны;

udać się na ~e miejsce — пайсці на акрэсленае (вызначанае) месца;

przedimek ~y грам. азначальны артыкль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

der

m (f die, n das, pl die)

1.

pron dem гэ́ты (гэ́та, гэ́тае, гэ́тыя)

2.

pron rel які́ (яка́я, яко́е, які́я)

3.

азначальны артыкль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

a [eɪ] неазначальны артыкль

1. звыч. не перакладаецца;

She is a student. Яна студэнтка.

2. адзі́н, адна́, адно́;

a friend of mine адзі́н мой ся́бра

3. не́йкі, не́хта;

A Mr. Smith rang. Тэлефанаваў нейкі містар Сміт.

4. : She gave out five dollars a person. Яна раздала па пяць долараў кожнаму.

5. : twice a week два разы́ на ты́дзень

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

article

[ˈɑ:rtɪkəl]

n.

1) прадме́т -у m., рэч f., праду́кт, вы́раб, тава́р -у m.

article of food — праду́кт харчава́ньня

article of furniture — прадме́т мэ́блі, мэ́баль

2) арты́кул -у m.

3) пункт -у m. (ко́дэксу, умо́вы)

leading article — перадаві́ца

4) арты́кль -я m.

Belarus(i)an nouns have no articles — Белару́скія назо́ўнікі ня ма́юць арты́кляў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

the [ði:, ði, ðə] азначальны артыкль;

the roof of the house страха́ (гэ́тага) до́ма;

the poet Ke ats паэ́т Кітс;

the Paris of my youth Пары́ж маёй маладо́сці;

Peter the Great Пётр Вялі́кі;

the Jordans Джо́рданы, сям’я́ Джо́рданаў;

the wounded пара́неныя;

the one той са́мы;

the Welsh валі́йцы

♦

the more the better чым больш, тым лепш;

(all) the better : He looks (all) the better. Ён выглядае яшчэ лепш;

so much the better тым лепш, тым ле́пей

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

неопределённый

1. (неустановленный) нявы́значаны; неакрэ́слены; (сомнительный, уклончивый) няпэ́ўны; (неясный) невыра́зны;

отложи́ть на неопределённое вре́мя адкла́сці на нявы́значаны (няпэ́ўны) час;

неопределённое положе́ние невыра́знае (няпэ́ўнае) стано́вішча;

неопределённый отве́т невыра́зны (няпэ́ўны) адка́з;

2. мат. неазнача́льны;

неопределённое уравне́ние неазнача́льнае ўраўне́нне;

3. грам. няпэ́ўны, неазнача́льны;

неопределённая фо́рма глаго́ла неазнача́льная фо́рма дзеясло́ва, інфініты́ў;

неопределённый арти́кль няпэ́ўны арты́кль;

неопределённое местоиме́ние няпэ́ўны займе́ннік.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

член, ‑а, м.

1. Частка цела чалавека або жывёлы (пераважна пра канечнасці). // Пра мужчынскі палавы орган.

2. Спец. Састаўная частка, адзін з кампанентаў цэлага. Член сказа. Член прапорцыі.

3. Асоба, што ўваходзіць у склад якой‑н. групы, аб’яднання, арганізацыі, таварыства і пад. [Нічыпар:] — Горш за ўсё вось што, таварыш Нявідны: на вобыску ў часе арышту нашага сакратара забралі дакумент — спісак членаў замосцінскай падпольнай арганізацыі. Колас. Кожны з членаў брыгады будзе змагацца за тое, каб штодзённа выконваць зменныя заданні на сто пяцьдзесят пяць працэнтаў. Кулакоўскі. Трывожыліся не на жарты члены рэвізійнай камісіі, спяшаліся да кааператыва, правяралі замкі, накладвалі пячаці. Лынькоў. Ганскі адчуваў, што як член сельсавета, павінен тут нешта зрабіць. Крапіва.

4. Спец. Асобая часціца, якая ў некаторых мовах стаіць пры назоўніках; артыкль. Азначальны член (der, die, das — у нямецкай мове). Неазначальны член (ein, eine — у нямецкай мове).

•••

Аднародныя члены сказа — члены сказа, якія выконваюць у сказе аднолькавую сінтаксічную функцыю.

Галоўны член сказа — незалежны член сказа — дзённік або выказнік.

Даданыя члены сказа — члены сказа, якія паясняюць і дапаўняюць галоўныя члены сказа.

Кандыдат у члены КПСС (партыі) гл. кандыдат.

Правадзейны член — вышэйшае выбарнае акадэмічнае званне, якое надаецца вучоным або дзеячам мастацтва за буйны ўклад у навуку і культуру.

Член-карэспандэнт — акадэмічнае званне вучоных або дзеячаў мастацтва, выбраных агульным сходам якой‑н. акадэміі ў яе склад без права рашаючага голасу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пэ́ўны

1. (заслуживающий доверия) надёжный; достове́рный;

~ныя лю́дзі — надёжные лю́ди;

~ныя крыні́цы — надёжные (достове́рные) исто́чники;

2. ве́рный, надёжный;

п. прыста́нак — ве́рная (надёжная) при́стань;

3. (установленный) определённый;

прызна́чыць п. дзень сустрэ́чы — назна́чить определённый день встре́чи;

праз п. час — че́рез определённое вре́мя;

4. (безусловный) определённый;

мець п. по́спех — име́ть определённый успе́х;

5. твёрдый, ве́рный;

ісці́ ~нымі кро́камі — идти́ твёрдыми (ве́рными) шага́ми;

6. грам. определённый;

п. арты́кль — определённый арти́кль;

◊ да ~най ступе́ні — до изве́стной сте́пени;

у ~ным сэ́нсе — в не́котором (изве́стном) смы́сле;

у ~най ме́ры — в не́которой сте́пени;

у ~ных вы́падках — в изве́стных слу́чаях

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ein

I

m (f éine, n ein)

1) num (без назоўніка: m éiner, f éine, n éines) а́дзін, а́дна, адно́

~ für álle Mal — раз назаўсёды

2) неазначальны артыкль

3) pron indef хто́сьці, што́сьці, хто-не́будзь, што-не́будзь

II

1.

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух, пранікненне ўсярэдзіну чаго-н.; éintreten* увахо́дзіць

2) набыццё чаго-н.; éinkaufen купля́ць, закупля́ць; éinsameln збіра́ць (напр. узносы)

3) пераход дзеючай асобы або аб’екта дзеяння ў які-н. другі стан: éinfrieren* замярза́ць; éinschlafen* засына́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)