Verbum

дэхлара́цыя, ‑і, ж.

Выдаленне хлору з арганічных злучэнняў, якія змяшчаюць у сабе хлор.

гідра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Прадукт далучэння вады да неарганічных і арганічных рэчываў.

[Ад грэч. hýdōr — вада.]

вугляро́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Хімічны элемент, які з’яўляецца асновай усіх арганічных рэчываў у прыродзе.

салані́н ‑у, м.

Ядавітае рэчыва, якое адносіцца да арганічных злучэнняў і сустракаецца ў раслінах сямейства паслёнавых.

[Ад лац. solanum — паслён.]

эты́л, ‑у, м.

Спец. Злучэнне вугляроду і вадароду, якое ўваходзіць у састаў многіх арганічных злучэнняў. Хлорысты этыл.

[Ад грэч. aithēr — эфір, паветра і hylē — рэчыва, матэрыя.]

біясі́нтэз, ‑у, м.

Утварэнне арганічных злучэнняў у жывых арганізмах або па-за імі пад дзеяннем ферментаў. Біясінтэз вугляводаў.

[Ад грэч. bíos — жыццё і synthesis — злучэнне.]

адкла́ды, ‑аў; адз. няма.

Спец. Збор, асадак арганічных і неарганічных рэчываў у выніку іх паступовага намывання. Дэвонскія адклады.

амнезі́я, ‑і, ж.

Спец. Аслабленне або страта памяці пад уплывам арганічных захворванняў галаўнога мозга, пасля траўмаў чэрапа, пры істэрыі.

[Ад грэч. a — не і mnēmē — памяць.]

хемасі́нтэз, ‑у, м.

Спец. Працэс утварэння некаторымі мікраарганізмамі арганічных рэчываў з неарганічных (вуглекіслаты і вады) за кошт хімічнай энергіі.