Анялі́сты ’евангеліст’ (Мал.). Кантамінацыя евангеліст і анёл паводле мадэлі арганісты і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арха́нгел

(гр. archangelos)

анёл вышэйшага рангу ў хрысціянскай рэлігіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Schútzengel

m -s, - анёл-абаро́нца, анёлапяку́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Würgengel

m -s, - бібл. анёл сме́рці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арха́нгел, ‑а, м.

У хрысціянскай рэлігіі — анёл вышэйшага рангу. Можна, скажам, давесці, што Пятрусь Маргун падобен з твару да архангела Міхаіла, што я — не я і хата не мая. Колас.

[Ад грэч. archē — пачатак, улада і aggelos — анёл.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

angelic

[ænˈdʒelɪk]

adj.

1) анёльскі, нябесны

angelic messengers — пасла́нцы зь не́ба

2) як анёл, чы́сты, няві́нны; бязьві́нны; до́бры й мі́лы

an angel woman — жанчы́на як анёл

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

херуві́м, ‑а, м.

1. У хрысціянскай рэлігіі — анёл вышэйшага чыну. Аднойчы анёлаў сабраў херувім. Вярцінскі.

2. Разм. Аб прыгожым чалавеку. [Ала:] — А тут яшчэ пяшчоты. Яны маладзяць і робяць мужчыну херувімам з крыльцамі. Карпаў.

[Стараж.-яўр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Арха́нгел (БРС), арха́ний (Мядзв.). З стараславянскай у старарускую, адкуль перайшло ў старабеларускую (Гіст. лекс., 121). У стараславянскай з грэчаскай ἀρχάγγελος ’старшы анёл’ (Фасмер, 1, 90).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schútzgeist

m -(e)s, -e анёл-апяку́н, до́бры ге́ній

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Seráph

m -s, -e i -im рэл. серафі́м (шасцікрылы анёл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)