зневажа́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зневажальнага. Адценне зневажальнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць залацістага; залацістае адценне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лер, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Светлавы тон чаго-н.; афарбоўка.

Блакітны к.

Сукенка колеру марской хвалі.

2. У жывапісе: адценне фарбы, густата, ступень яе яркасці.

|| прым. ко́лерны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазалаце́ць, ‑лацее; зак.

Набыць залацістае адценне, колер. Колас даспеў, пазалацеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Разм. Лёгкае адценне жоўтага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ружаві́зна, ‑ы, ж.

Ружовы колер, ружовае адценне чаго‑н. Ружавізна твару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Tönung

f -, -en адце́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рыжына́, ‑ы, ж.

Разм. Рыжы колер; адценне рыжага колеру. Рыжына ў валасах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tint​1 [tɪnt] n. фа́рба; адце́нне, тон;

autumnal tints во́сеньскія фа́рбы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odcień

м. адценне; нюанс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)