дэвія́цыя, ‑і, ж.

1. Адхіленне стрэлкі компаса ад лініі магнітнага мерыдыяна пад уздзеяннем вялікіх мас жалеза.

2. Адхіленне (самалёта, судна, снарада, радыёхвалі і пад.) ад патрэбнага напрамку пад уплывам якіх‑н. прычын.

[Фр. déviation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

deflection [dɪˈflekʃn] n. адхіле́нне;

the аngle of deflection ву́гал адхіле́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэрывацыя,

сукупнасць абходных вадаводаў; бакавое адхіленне снарадаў.

т. 6, с. 356

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

псіхапатало́гія, ‑і, ж.

1. Агульнае вучэнне аб захворваннях псіхікі.

2. Адхіленне ў псіхіцы як хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

voltage [ˈvɒltɪdʒ] n. phys. электры́чнае напру́жанне, вальта́ж;

voltage tolerance дапушча́льнае адхіле́нне напру́жанасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адступле́нне, -я, н.

1. гл. адступіць.

2. Адхіленне ад асноўнай тэмы; устаўка ў тэкст якога-н. літаратурнага твора, не звязаная з яго асноўнай тэмай або сюжэтнай лініяй.

Лірычнае а. ў літаратурным творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хі́бнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Памылка, няправільнасць, недакладнасць.

2. Розніца паміж сапраўднай велічынёй чаго-н. і велічынёй, атрыманай пры вымярэнні; адхіленне ад зададзенай велічыні; недакладнасць (спец.).

Абсалютная х.

Адносная х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

патало́гія, ‑і, ж.

1. Навука пра ўмовы, прычыны, заканамернасці ўзнікнення, развіцця і вынікі хваробных працэсаў у арганізме чалавека і жывёлы. Лекцыі па агульнай паталогіі.

2. Адхіленне ад нормы жыццядзейнасці арганізма. Паталогія галаўнога мозгу.

3. перан. Кніжн. Адхіленне ад нормы ў чым‑н. Паталогія паводзін.

[Ад грэч. páthos — хвароба і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрыва́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Бакавое адхіленне снарадаў і куль пры палёце.

2. Адвод вады ад галоўнага рэчышча ракі ў бок па канале.

3. Утварэнне новых слоў ад слова-асновы.

|| прым. дэрывацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уклоне́ние

1. ухіле́нне, -ння ср., адхіле́нне, -ння ср.; адхіне́нне, -ння ср., унікне́нне, -ння ср.;

2. адхіле́нне, -ння ср., ухіле́нне, -ння ср., збо́чванне, -ння ср.;

3. адхіле́нне, -ння ср.;

4. унікне́нне, -ння ср., ухіле́нне, -ння ср.; см. уклоня́ться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)