swerve​1 [swɜ:v] n. адхіле́нне (ад курсу); абміна́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэкліна́цыя, ‑і, ж.

Адхіленне магнітнай стрэлкі ад геаграфічнага мерыдыяна.

[Лац. declinatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абера́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. Скажэнне або недастатковая выразнасць паказанняў аптычных прылад. Сферычная аберацыя. Храматычная аберацыя.

2. Уяўнае адхіленне нябесных свяціл ад іх сапраўднага месца знаходжання, якое выклікаецца рухам Зямлі вакол Сонца.

3. Адхіленне ад нармальнай будовы арганізма, якое часта выражаецца толькі у інакшай афарбоўцы або велічыні.

4. перан. Памылка, адхіленне ад ісціны.

[Ад лац. aberratio — адхіленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэвія́цыя, ‑і, ж.

1. Адхіленне стрэлкі компаса ад лініі магнітнага мерыдыяна пад уздзеяннем вялікіх мас жалеза.

2. Адхіленне (самалёта, судна, снарада, радыёхвалі і пад.) ад патрэбнага напрамку пад уплывам якіх‑н. прычын.

[Фр. déviation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрывацыя,

сукупнасць абходных вадаводаў; бакавое адхіленне снарадаў.

т. 6, с. 356

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

deflection [dɪˈflekʃn] n. адхіле́нне;

the аngle of deflection ву́гал адхіле́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

псіхапатало́гія, ‑і, ж.

1. Агульнае вучэнне аб захворваннях псіхікі.

2. Адхіленне ў псіхіцы як хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

voltage [ˈvɒltɪdʒ] n. phys. электры́чнае напру́жанне, вальта́ж;

voltage tolerance дапушча́льнае адхіле́нне напру́жанасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адступле́нне, -я, н.

1. гл. адступіць.

2. Адхіленне ад асноўнай тэмы; устаўка ў тэкст якога-н. літаратурнага твора, не звязаная з яго асноўнай тэмай або сюжэтнай лініяй.

Лірычнае а. ў літаратурным творы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хі́бнасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Памылка, няправільнасць, недакладнасць.

2. Розніца паміж сапраўднай велічынёй чаго-н. і велічынёй, атрыманай пры вымярэнні; адхіленне ад зададзенай велічыні; недакладнасць (спец.).

Абсалютная х.

Адносная х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)