regenerować

незак. аднаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

refurbish

[ri:ˈfɜ:rbɪʃ]

v.t.

рэдэкарава́ць, аднаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

regeneríeren

vt аднаўля́ць, адраджа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

renovieren

[-'vi:-] vt аднаўля́ць, рэмантава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэстыту́цыя, ‑і, ж.

Спец.

1. У грамадзянскім праве — аднаўленне былых парушаных правоў з кампенсацыяй страт.

2. Здольнасць жывога арганізма аднаўляць страчаныя часткі.

[Лац. restitutio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

recharge [rɪˈtʃɑ:dʒ] v.

1. перазараджа́ць (батарэйку)

2. аднаўля́ць сі́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

odbudowywać

незак. адбудоўваць, аднаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

restaurować

незак. рэстаўраваць, аднаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ernéuern

vt аднаўля́ць, адраджа́ць, абнаўля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэстаўры́раваць

(лац. restaurare)

1) рабіць рэстаўрацыю, аднаўляць што-н. старое, папсаванае (напр. р. карціну, р. палац);

2) аднаўляць тое, што было адменена, што аджыло.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)