суку́пны, ‑ая, ‑ае.

Аб’яднаны, сумесны, агульны. Сукупныя намаганні.

•••

Сукупны грамадскі прадукт гл. прадукт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арганізава́ны, -ая, -ае.

1. Аб’яднаны, згуртаваны, які ўваходзіць у склад якой-н. арганізацыі.

А. калектыў.

2. Планамерны, упарадкаваны.

А. характар партызанскай барацьбы.

3. Дысцыплінаваны, які дзейнічае дакладна і планамерна.

|| наз. арганізава́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трэстава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад трэставаць.

2. у знач. прым. Аб’яднаны ў трэст. Трэставаная прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніта́рны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. і спец. Аб’яднаны, адзіны, які ўтварае адно цэлае. Унітарная дзяржава. // Накіраваны на аб’яднанне; аб’яднальны. Унітарныя пераўтварэнні.

[Фр. unitaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагу́лены

1. (перададзены грамадству) vergeséllschaftet;

2. (аб’яднаны) zusámmengefasst; verallgeméinert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Éinheitsfront

f - адзі́ны фронт, аб’ядна́ны фронт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нашчэ́нт, прысл.

Зусім, поўнасцю; канчаткова. Жыта .. было ў многіх мясцінах нашчэнт здрасавана. Мележ. Праваліўся нашчэнт Аб’яднаны паход Верных служак цара І французскіх банкіраў. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акта́ва, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж. (спец.).

1. Восьмая ступень гамы, а таксама інтэрвал паміж бліжэйшымі аднайменнымі гукамі рознай вышыні.

2. Вельмі нізкі бас.

3. Васьмірадковая страфа, у якой першыя шэсць радкоў аб’яднаны дзвюма перакрыжаванымі рыфмамі, а два апошнія — сумежнай рыфмай.

|| прым. акта́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zjednoczony

zjednoczon|y

аб’яднаны;

partia ~a — аб’яднаная партыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

се́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

1. Шэраг якіх-н. аднародных прадметаў, якія маюць агульную прымету, аб’яднаны агульным прызначэннем, складаюць адну групу.

С. артыкулаў.

С. станкоў.

С. вопытаў.

2. Разрад, катэгорыя каштоўных папер, дакументаў.

С. і нумар пашпарта.

3. Адна з частак вялікага кінафільма, якая дэманструецца самастойна.

Кінафільм у чатырох серыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)