вы́лізацца, ‑ліжацца; зак.

1. Абмыць, прыгладзіць, ачысціць сябе лізаннем (пра жывёл).

2. перан. Выфранціцца, прылізацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмыва́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмываць — абмыць.

2. Рытуальны абрад. Свяшчэннае абмыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

oprać

зак. разм. абмыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абмы́ты

1. обмы́тый;

2. разг. обсти́ранный, обмы́тый;

1, 2 см. абмы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабмыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абмыць усіх, многіх або ўсё, многае. Паабмываць раны. Паабмываць дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмы́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. да абмыць.

2. у знач. прым. Чысты, вымыты. Нарэшце зноў выбліснула сонца — абмытае, зыркае. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́цам, прысл.

Разм. Тое, што і ніцма. Ледзь устаў [Янук], Пралежаў ніцам да зарніц, Ледзь падпоўз ён да крыніцы Кроў абмыць. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імплазі́ўны

(лац. implosivus)

лінгв. змычны зычны гук, пры вымаўленні якога за змычкай няма выбуху (напр. «абмыць»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

zapić

зак.

1. запіць;

zapić wodą — запіць вадой;

2. разм. абмыць; адзначыць (выпіўкай);

zapić sprawę — абмыць справу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

спаласну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Злёгку абмыць; апаласнуць. Шура падбег да вадакачкі, спаласнуў банку вадой — не памагло. Ставер. Саша праспаў ледзь не дзве гадзіны, а калі ўстаў, спаласнуў твар вадой і выйшаў на двор. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)