правінцыя́льны, -ая, -ае.

1. гл. правінцыя.

2. перан. Адсталы, абмежаваны ў поглядах, наіўны.

Правінцыяльныя норавы.

|| наз. правінцыя́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмяжо́ваны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмяжо́ваны абмяжо́ваная абмяжо́ванае абмяжо́ваныя
Р. абмяжо́ванага абмяжо́ванай абмяжо́ванага абмяжо́ваных
Д. абмяжо́ванаму абмяжо́ванай абмяжо́ванаму абмяжо́ваным
В. абмяжо́ваны абмяжо́ваную абмяжо́ванае абмяжо́ваныя
абмяжо́ваных
Т. абмяжо́ваным абмяжо́ванай
абмяжо́ванаю
абмяжо́ваным абмяжо́ванымі
М. абмяжо́ваным абмяжо́ванай абмяжо́ваным абмяжо́ваных

Кароткая форма: абмяжо́вана.

Іншыя варыянты: абмежава́ны.

Крыніцы: krapivabr2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лапаву́хі, -ая, -ае (разм.).

1. 3 вялікімі адтапыранымі вушамі.

Лапавухая свіння.

2. перан. Някемлівы, малаздольны, абмежаваны чалавек (лаянк.).

|| наз. лапаву́хасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hidebound [ˈhaɪdbaʊnd] adj. абмежава́ны, вузкало́бы; закасне́лы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ingeschränkt

a абмежава́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

простова́тый разг. прастава́ты; (ограниченный) абмежава́ны; (недалёкий) недалёкі; (глуповатый) дурнава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ве́дамасны, -ая, -ае.

1. гл. ведамства.

2. Абмежаваны вузкімі інтарэсамі толькі свайго ведамства.

В. падыход да справы.

|| наз. ве́дамаснасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

asinine [ˈæsɪnaɪn] adj. fml дурны́, тупы́, абмежава́ны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

insular [ˈɪnsjələ] adj. астраўны́; перан. абмежава́ны; ву́зкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

небага́ты, -ая, -ае.

1. Які не мае вялікай маёмасці, вялікіх матэрыяльных сродкаў.

Небагатае прадпрыемства.

2. Недарагі; сціплы.

Небагатыя падарункі.

3. перан. Недастатковы, абмежаваны.

Н. рэпертуар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)