licować

незак.

1. z czym пасаваць, падыходзіць да чаго, адпавядаць чаму;

2. буд. абліцоўваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

плакірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Пакрыць (пакрываць) якую‑н. металічную паверхню тонкім слоем іншага металу, устойлівага супраць карозіі, больш прыгожага і пад. // Абліцаваць (абліцоўваць) вырабы з простага дрэва тонкай фанерай з каштоўных народ дрэва.

2. Абкласці (абкладваць) дзёрнам земляныя насыпы, адкосы, каб засцерагчы іх ад размывання вадой.

[Ад фр. plaquer — накладваць, пакрываць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verblénden

vt

1) асляпля́ць; уво́дзіць у зман

sich durch etw. (A) ~ lássen* — спакусі́цца чым-н.

2) вайск. маскірава́ць

3) абліцо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

плакірава́ць

(фр. plaquer = накладваць, пакрываць)

1) пакрываць металічную паверхню тонкім слоем іншага металу, устойлівага супраць карозіі, больш Прыгожага і інш.;

2) абліцоўваць вырабы з простага дрэва тонкай фанерай з каштоўных парод дрэва;

3) абкладваць дзёрнам земляныя насыпы, адкосы, каб засцерагчы іх ад размывання вадой.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

verkléiden

1.

vt

1) абшыва́ць (дошкамі); абліцо́ўваць; абкла́дваць дзёрнам; аббіва́ць (матэрыяй)

2) пераапрана́ць (з мэтай маскіроўкі)

2.

(sich)

1) пераапрана́цца

2) маскірава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bekléiden

vt (mit D)

1) апрана́ць (каго-н. у што-н.)

2) абліцо́ўваць, аббіва́ць (што-н. чым-н.)

3)

ein Amt [éine Stéllung] ~ — займа́ць паса́ду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

veneer

[vəˈnɪr]

1.

v.t.

1) абліцо́ўваць, фанерава́ць

to veneer a pine desk with oak — абліцава́ць хваёвы пісьмо́вы стол дубо́вай фане́рай

2) паліва́ць (по́суд)

2.

n.

1) фане́ра f.

2) абліцо́ўка f.

a veneer of ivory — абліцо́ўка са слано́вае касьці́

3) Figur. во́нкавы вы́гляд; пака́з наво́нкі

a veneer of piety — паказна́я пабо́жнасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

face

[feɪs]

1.

n.

1) твар -у m., аблі́чча n.

2) вы́раз тва́ру

3) грыма́са f.

to make faces at — перадра́жніваць, крыві́ць твар

4) во́нкавы вы́гляд

5) пярэ́дняя ча́стка; до́бры, пра́вы бок (ткані́ны); паве́рхня f.

the face of a clock — цыфэрбля́т гадзі́ньніка

6) фаса́д -а m.

2.

v.

1) стая́ць тва́рам, стая́ць пе́рад кім-чым

the problem that faces us — прабле́ма, яка́я стаі́ць пе́рад на́мі

2) зварача́цца, быць зьве́рнутым у які́-н. бок; выхо́дзіць

My windows face the sea — Мае́ во́кны выхо́дзяць на мо́ра

our house faces north — наш дом зьве́рнуты на по́ўнач

3) адва́жна сустрака́ць, супрацьстая́ць (во́рагу, ця́жкасьцям)

to face the facts — браць пад ува́гу фа́кты

4) абліцо́ўваць (дом цэ́глай)

5) палірава́ць, абто́чваць (ка́мень)

face down — запало́хаць, асадзі́ць

face to face — твар у твар

face up to — адва́жна паста́віцца (да ця́жкасьцяў, пры́красьцяў)

in the face of —

а) пе́рад кім-чым, у прысу́тнасьці каго́

б) насу́перак, насупо́р чаму́

lose face — згубі́ць твар, стра́ціць аўтарытэ́т

pull a long face — выгляда́ць нешчасьлі́вым або́ незадаво́леным

to one’s face —

а) у чыёй-н. прысу́тнасьці

б) про́ста ў во́чы, шчы́ра, адва́жна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)