obłamać

зак. абламаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абло́мваць, абло́мліваць гл. абламаць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наабло́мліваць сов. (во множестве) облома́ть; см. аблама́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабло́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абламаць усё, многае. Паабломваць сухія галіны на дрэвах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблама́ны

1. обло́манный;

2. обло́мленный;

1, 2 см. аблама́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

break off

а) абло́мваць, аблама́ць; адлама́цца

to break off a twig — аблама́ць галі́нку

б) перапыня́ць, спыня́ць

The conferences were broken off — Канфэрэ́нцыі былі́ спы́неныя

в) парва́ць сябро́ўства

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Аблато́шыць ’спустошыць, знішчыць’ (Сцяшк. МГ), аблаташыць ’абламаць, аббіць, абарваць (садавіну)’ (Бяльк., КТС), ’абкрасці, павыбіраўшы або пазрываўшы (у садзе, агародзе і інш.)’ (Юрч. Сін.), аблатышыць ’абарваць’ (Арх. ГУ) да латошыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

przytrzeć

зак. сцерці;

przytrzeć rogów — абламаць рогі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

абло́м, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абламваць — абламаць і стан паводле знач. дзеясл. абломвацца — абламацца.

2. Месца пералому.

3. Профіль, разрэз архітэктурнай дэталі. Просталінейныя абломы. Крывалінейныя абломы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наабло́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Абламаць вялікую колькасць чаго‑н. Наабломваць галін. □ Успамінаю, як маці мяне .. пасылала на суседскі двор — папрасіць ды наабломваць з іхняга дуба лісту ў агуркі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)