Verbum

нашы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Частка збруі — шырокі рэмень ад хамута да пярэдняга канца дышля.

Н. даўгаваты, трэба падкараціць.

|| прым. нашы́льнічны, -ая, -ае.

нашы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, мн. -і, -шы́вак, ж.

1. гл. нашыць.

2. Кавалак тканіны, скуры і пад., нашытыя на што-н.

Сумка з нашыўкай.

3. Знак адрознення вайсковых званняў.

Афіцэрскія нашыўкі.

|| прым. нашы́вачны, -ая, -ае.

нашыўны́, -а́я, -о́е.

Які нашываецца на што-н. зверху.

Нашыўныя кішэні.

нашы́цца¹, -шы́юся, -шы́ешся, -шы́ецца; зак. (разм.).

Напрацавацца шыючы.

нашы́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -шы́ецца; зак. (разм.).

Набіцца куды-н., сабрацца дзе-н. у вялікай колькасці.

Нашылася поўная кухня дзяцей.

нашы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е; -шы́ты; зак.

1. што. Прышыць на што-н.

Н. кішэню.

2. чаго. Пашыць у якой-н. колькасці.

Н. сукенак.

|| незак. нашыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. нашы́ўка, -і, ДМ -шы́ўцы, мн. -і, -шы́вак, ж. (да 1 знач.).

нашэ́нне гл. насіць.

нашэ́птванне гл. нашаптаць.

нашэ́птваць гл. нашаптаць.

нашэ́сце, -я, н.

1. Напад ворага, запаланенне ім чужой тэрыторыі.

Варожае н.

2. перан. Нечаканы прыход, з’яўленне каго-н. у вялікай колькасці (разм., жарт.).

Н. гасцей.