Verbum

начы́таны, -ая, -ае.

Які набыў грунтоўныя веды ў выніку чытання.

Н. студэнт.

|| наз. начы́танасць, -і, ж.

начыта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., чаго.

Удосталь пачытаць.

Н. вершаў.

|| незак. начы́твацца, -аюся, -аешся, -аецца.

начыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; начы́таны; зак., што і чаго.

Прачытаць у нейкай колькасці.

Н. многа кніг.

|| незак. начы́тваць, -аю, -аеш, -ае.

начэ́пліваць гл. начапіць.

начэ́рпаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., чаго.

Чэрпаючы, набраць.

Н. вады.

|| незак. начэ́рпваць, -аю, -аеш, -ае.

начэ́рчваць гл. начарціць.

начэ́сваць¹ гл. начасаць¹.

начэ́сваць² гл. начасаць².

наш, -ага, м., на́ша, -ай, ж., на́ша, -ага, н., мн. на́шы, -ых; займ. прынал.

1. Які належыць нам, які мае адносіны да нас.

Наша акруга.

2. у знач. наз. на́шы, -ых. Блізкія нам людзі, сваякі, таварышы (разм.).

Наведаць нашых.

◊

Ведай (знай) нашых; няхай ведаюць (знаюць) нашых (разм.) — вось мы якія, вось з кім маеце справу.

І нашым і вашым (разм.) — адным і другім адначасова (служыць, дагаджаць і пад.).

нашапта́ць, -шапчу́, -шэ́пчаш, -шэ́пча; -шапчы́; -шапта́ны; зак.

1. што, чаго і без дап. Нагаварыць шэптам што-н.

Н. на вуха.

2. перан., без дап. Нагаварыць на каго-н., напляткарыць.

3. на што. У народных павер’ях: начараваць, выказаць замову.

Н. на ваду.

|| незак. нашэ́птваць, -аю, -аеш, -ае; наз. нашэ́птванне, -я, н.