пакаціцца, ✂; зак.

  1. Пачаць каціцца.

    • Мяч пакаціўся па падлозе.

  2. На спуску: упасці, круцячыся; наогул упасці рэзка, адразу (разм.).

    • Чалавек аступіўся і пакаціўся з абрыву.

◊

  • Пакаціцца са смеху (разм.) — гучна рассмяяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

памяркоўны, ✂.

  1. Падатлівы, які лёгка прыстасоўваецца да іншых.

    • П. чалавек.

  2. Які выяўляе мяккасць, цярпімасць, добразычлівы.

    • П. тон выступлення.

  3. Які прытрымліваецца сярэдзіны, не схільны да крайнасцей.

    • Памяркоўныя погляды.

|| наз. памяркоўнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

выдумка, ✂, ж.

  1. Хлусня, тое, што выдумана.

    • Не трэба слухаць, усе гэта выдумкі.

  2. Тое, што прыдумана, вынайдзена; вымысел, фантазія.

    • Нас здзіўляюць яго выдумкі і прапановы.

  3. Здольнасць выдумляць.

    • Чалавек з выдумкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абыва́цель, ✂, м.

  1. Сталы жыхар якой-н. мясцовасці (уст.).

    • А. горада.
    • Сельскі а.

  2. Чалавек, які жыве дробнымі асабістымі інтарэсамі.

    • Ператварыцца ў абывацеля.

|| ж. абывацелька, ✂.

|| прым. абывацельскі, ✂.

  • А. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адста́лы, ✂.

  1. Які адстаў ад іншых у дарозе.

    • Адсталая птушка.

  2. перан. Які стаіць на больш нізкім узроўні развіцця параўнальна з іншымі.

    • А. чалавек.
    • Адсталая краіна.
    • Адсталыя погляды.

|| наз. адсталасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прагны, ✂.

  1. Які моцна хоча, прагне чаго-н.

    • П. да грошай.
    • Прагна (прысл.) слухаць (перан.).
    • П. да ведаў.

  2. Які выказвае прагнасць (у 1 знач.).

    • Прагныя вочы.

  3. Скупы, жадлівы.

    • П. чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

прынцыповы, ✂.

  1. Які датычыць прынцыпаў.

    • Прынцыповае пытанне.

  2. Які прытрымліваецца цвёрдых прынцыпаў.

    • П. чалавек.
    • Прынцыповая крытыка.

  3. Які датычыць чаго-н. толькі ў асноўным.

    • Прынцыповая згода на што-н.

|| наз. прынцыповасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

разбойнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які займаецца разбоем; грабежнік.

  2. Свавольнік, балаўнік, нягоднік (звычайна ў звароце; разм. жарт.).

    • Ах, р., што ты робіш!

|| ж. разбойніца, ✂.

|| прым. разбойніцкі, ✂ і разбойны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рамеснік, ✂, м.

  1. Чалавек, які займаецца, валодае прафесійным рамяством.

    • Дробны р.

  2. перан. Той, хто працуе без творчай думкі, па шаблону.

  3. Вучань рамеснага вучылішча (разм.).

|| ж. рамесніца, ✂.

|| прым. рамесніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

свяжэць, ✂; незак.

  1. Станавіцца свяжэйшым (гл. свежы ў 4 знач.), халаднейшым.

    • Пад раніцу свяжэе (безас.).

  2. Станавіцца больш яркім, набываць больш здаровы выгляд.

    • Пабыўшы ў лесе, чалавек свяжэе.

|| зак. пасвяжэць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)