двудушны прыметнік

Няшчыры, крывадушны.

  • Гэта быў д. чалавек.

|| назоўнік: двудушнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дзевер назоўнік | мужчынскі род

Мужаў брат.

  • Мой д. — справядлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

галаварэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Адчайны чалавек (пра сарвігалаву, бандыта і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

грэ́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Грэшны чалавек.

|| ж. грэ́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

грэ́шны, -ая, -ае.

Які многа награшыў або поўны граху, грахоў. Г. чалавек. Грэшныя думкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

даго́длівы, -ая, -ае.

Празмерна паслужлівы, угодлівы. Д. чалавек. Д. тон.

|| наз. даго́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

дальнаба́чны, -ая, -ае.

Здольны прадбачыць вынікі чаго-н. Д. чалавек.

|| наз. дальнаба́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

здрахле́лы, -ая, -ае.

Слабы, хілы ад старасці або спарахнелы, струхнелы. З. чалавек. Здрахлелая хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

зласлі́вы, -ая, -ае.

Поўны злосці, варожасці. З. чалавек. Зласлівая ўсмешка.

|| наз. зласлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

змардава́ны, -ая, -ае (разм.).

Змучаны, знясілены. З. чалавек. З. выгляд.

|| наз. змардава́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)