данасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць; -насі́; -но́шаны; зак.

1. што. Скончыць насіць што-н., перанесці поўнасцю з аднаго месца на другое.

Д. салому ў пуню.

2. што. Канчаткова знасіць (вопратку, абутак).

Д. боты да дзірак.

3. каго. Нарадзіць дзіця не раней за нармальны тэрмін.

Парадзіха данасіла дзіця.

|| незак. дано́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

probation [prəˈbeɪʃn] n.

1. law умо́ўнае асуджэ́нне;

He was given two years’ probation. Яму далі два гады ўмоўна.

2. выпрабава́нне; стажыро́ўка; выпрабава́льны тэ́рмін

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паско́раны beschléunigt; verkürzt (пра тэрмін і г. д.);

паско́раныя ку́рсы Schnéllkurs(us) m -, -kurse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АСТРАНА́ЎТ,

тое, што касманаўт. Тэрмін пашыраны ў ЗША і некаторых інш. краінах.

т. 2, с. 52

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ордэр,

афіцыйны дакумент з загадам ці прадпісаннем; бухгалтарскі дакумент; ваенна-марскі тэрмін.

т. 11, с. 448

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

секцыя,

аддзел установы; група ўдзельнікаў мерапрыемства; частка канструкцыі ў тэхніцы; архітэктурны тэрмін.

т. 14, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

о́пус, ‑а, м.

1. Тэрмін, які прымяняецца для парадкавай класіфікацыі музычных твораў кампазітара. Сёмая сімфонія Бетховена, опус 92.

2. Разм. жарт. Пра ўсякі твор, працу якога‑н. аўтара. Часам прыкра чытаць опусы літаратурных снобаў. Звонак.

[Лац. opus — праца, твор.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

technical

[ˈteknɪkəl]

adj.

1) тэхні́чны

2) тэхні́чны, спэцыя́льны

technical term — спэцыя́льны тэ́рмін

technical skill — тэ́хніка f. (на́выкі, уме́льства)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падману́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ма́нуты; зак., каго-што.

1. Увесці ў зман каго-н., наўмысна сказаўшы няпраўду.

Ці ты падмануў, ці на самай справе холадна на дварэ?

2. Не выканаць абяцання, ашукаць. —

Не падманеш? Прыедзеш у тэрмін? — Не падману.

|| незак. падма́нваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падма́н, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зброя,

устройствы і прадметы, прызначаныя для паражэння жывой ці іншай цэлі, юрыдычны тэрмін.

т. 7, с. 30

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)