пакава́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пакоўкі 1; прызначаны для пакоўкі 1. Пакавальны цэх. Пакавальная тканіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
са́ржавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да саржы. Саржавая тканіна. Саржавае перапляценне. // Зроблены з саржы. Саржавая падшэўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
туальдэно́р, ‑у, м.
Лёгкая баваўняная тканіна палатнянага перапляцення шэрага колеру для верхніх мужчынскіх рубашак, спецвопраткі і пад.
[Фр. toile de nord ад toile— палатно і nord — поўнач.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цюль, ‑ю, м.
Лёгкая празрыстая сятчастая тканіна. Васіліна выпусціла фіранку, вецер падхапіў лёгкі цюль, выгнуў ветразем. Савіцкі.
[Фр. tulle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарсця́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Баваўняная тканіна, якая нагадвае па знешняму выгляду шарсцяную.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бязь ж (тканіна) Nésselstoff m -(e)s, -e, Néssel f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
splodge [splɒdʒ] v.
1. пэ́цкаць; пэ́цкацца;
This material easily splodges. Гэтая тканіна вельмі маркая.
2. заля́пваць; заля́пвацца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Сярпа́нка ’марля’ (Мат. Гом.), сярпя́нка ’лёгкая баваўняная тканіна’ (ТСБМ), серпано́к ’тонкае палатно’ (Нар. Гом.), серпаночэк ’рэдка вытканае палатно на намёткі’ (пін., Кольб.), сарпа́нка, сарпано́к ’вясельны галаўны ўбор’ (ТС), сырпано́к ’белая хустка’ (Сл. Брэс.). Параўн. укр. се́рпа́нка, се́рпа́нок ’празрыстая тканіна, жаночае пакрывала на галаву’, рус. серпя́нка ’рэдкая тканіна з ільну’, польск. sierpanka ’тонкая тканіна, пакрывала’. З тур. serpenek, што з перс. särpänäk ’жаночае пакрывала на галаву’ (Фасмер, 3, 610; ЕСУМ, 5, 221). Няясныя адносіны да сарпі́нка ’лёгкая баваўняная тканіна ў палоску ці ў клетку’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), для якой мяркуецца іншае паходжанне, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
га́рус, ‑у, м.
1. Кручаная мяккая каляровая шарсцяная пража. Вязаць з гарусу.
2. Баваўняная тканіна, падобная на шарсцяную.
[Польск. harus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
букле́, нескл., н.
Спец. Гладзевая тканіна з няроўнай вузлаватай паверхняй, прызначаная ў асноўным для жаночых паліто і касцюмаў.
[Фр. boucle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)