stress​2 [stres] v.

1. падкрэ́сліваць

2. ling. рабі́ць на́ціск; ста́віць (сло́ва) пад на́ціск;

Stress the first syllable. Пастаў націск на першы склад.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

частаваць, прымаць; фундаваць, трактаваць (разм.) □ ставіць чарку

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

тупі́к м Sáckgasse f -, -n; tótes Gleis (чыг);

◊ зайсці́ ў тупі́к in éine Sáckgasse geráten*;

ста́віць у тупі́к aufs tóte Gléis schíeben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заста́віць ​1, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., каго-што.

1. Ставячы што‑н. у вялікай колькасці, заняць усю плошчу, прастору. Заставіць пакой мэбляй. Заставіць паліцу кнігамі.

2. Закрыць, загарадзіць чым‑н. пастаўленым. Заставіць праход шафай. □ [Антось] убачыў на стале вялікую кнігу запісу хворых, узяў яе і заставіў шыбу. Мележ. // Перагарадзіць (раку). Злева было відаць шырокае возера — там нядаўна заставілі раку. Пташнікаў.

3. Паставіць што‑н. за што‑н. Заставіць ложак за шырму.

заста́віць ​2, ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак., каго, з інф.

Прымусіць рабіць, зрабіць што‑н. Заставіць змоўкнуць. □ Пайшла Алена ў школу, прынесла сама некалькі газет, заставіла Насцю чытаць іх. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераста́віцца ’памерці’ (Нас.). Адаптаванае запазычанне з рус. преставиться ’тс’, што са ст.-слав. прістлвитн сл ’тс’, якое калькуе грэч. μετατίνεσναι ’быць перамешчаным’ (у іншы свет), параўн. ставіць (Фасмер, 3, 361).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

park​2 [pɑ:k] v. паркава́ць (машы́ну); ста́віць (машы́ну) на стая́нку; паркава́цца;

Don’t park (the car) in this street. Не стаўце машыну на гэтай вуліцы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rubber-stamp

[,rʌbərˈstæmp]

v.i.

1) ста́віць штэ́мпэль, прыклада́ць пяча́тку, штэмплява́ць

2) informal зацьвярджа́ць аўтаматы́чна, бязду́мна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адкупны́, ‑ая, ‑ое.

1. Гіст. Які мае адносіны да водкупу. Адкупныя грошы.

2. у знач. наз. адкупно́е, ‑ога, н. Разм. Тое што і барыш (у 1 знач.). — Значыцца, павінен адкупное ставіць? — Сачыўка пераводзіў усё на жарт, але Антон заўважыў, што той пачынае злаваць. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфу́зіць, ‑фужу, ‑фузіш, ‑фузіць; незак., каго.

Ставіць у няёмкае становішча; бянтэжыць. [Рыбнікаў:] Баішся, каб Наталля Мікалаеўна з тону не збілася, убачыўшы цябе? Давай не будзем яе канфузіць. Крапіва. Салдаты,.. каб замаскіраваць свой вялікі рогат над начальнікам і залішне яго не канфузіць, пачалі дружна чхаць. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

typować

незак.

1. высоўваць; вылучаць, вызначаць;

2. ставіць, рабіць стаўку (на каго/што)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)