першынство́ н.

1. (перавага) Vórrang m -(e)s;

саступі́ць першынство́ den Vórrang éinräumen;

2. спарт. Méisterschaft f -, -en;

кама́нднае першынство́ све́ту па ша́хматах Mánnschaftsschachweltmeisterschaft f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

геацэнтры́чны

(ад геа- + цэнтр)

заснаваны на прызнанні Зямлі цэнтрам планетнай сістэмы (г-ая сістэма свету); параўн. геліяцэнтрычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геліяцэнтры́чны

(ад гелія + цэнтр)

заснаваны на прызнанні Сонца цэнтрам планетнай сістэмы (г-ая сістэма свету); параўн. геацэнтрычны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

касмаго́нія

(гр. kosmogonia = паходжанне свету)

раздзел астраноміі, які вывучае паходжанне і развіццё нябесных цел і іх сістэм.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́мпас

(іт. compasso)

прыбор для вызначэння напрамку свету пры дапамозе намагнічанай стрэлкі, якая заўсёды накіравана на поўнач.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

палеафлары́стыка

(ад палеа- + фларыстыка)

раздзел палеабатанікі, які вывучае відавы склад і групоўкі расліннага свету мінулых геалагічных эпох.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спірытуалі́зм

(фр. spiritualisme, ад лац. spiritualis = духоўны)

ідэалістычнае філасофскае вучэнне, паводле якога дух (душа) з’яўляецца першаасновай свету.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

філагене́з

(гр. phyle = племя + -генез)

працэс развіцця арганічнага свету або асобных яго формаў з моманту ўзнікнення жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

puchar, ~u

м. бакал, келіх; кубак;

puchar przechodni спарт. пераходны кубак;

puchar świata — Кубак свету

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мікрако́см, ‑у, м.

1. Спец. Свет малых велічынь — атамаў электронаў і г. д.; проціл. макракосм.

2. У натурфіласофіі 16 ст. і ў некаторых старажытных філосафаў — чалавек, які з яўляецца цэнтрам вялікага свету — макракосму і таемна з ім звязаны.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і kosmos — свет.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)