спу́дзіць erschrécken vt, áufschrecken vt; áufscheuchen vt, verschéuchen vt (птушак і г. д)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

даўгакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. З доўгімі крыламі. Даўгакрылы стрыж.

2. у знач. наз. даўгакры́лыя, ‑ых. Атрад птушак, да якога адносяцца стрыжы і канібры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лінялы, ‑ая, ‑ае.

1. Які страціў першапачатковы колер; пабляклы. Вылінялае плацце. Вылінялая майка.

2. Які скончыў ліняць (пра жывёл, птушак). // Аблезлы. Вылінялы каўнер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валье́ра, ‑ы, ж.

Абгароджаная пляцоўка для ўтрымання жывёлы, птушак. У вальеры.. [янот] прывык есці з кармушкі гатовы харч, які прыносіў яму чалавек. В. Вольскі.

[Фр. volière.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удо́давы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да ўдода, належыць яму.

2. у знач. наз. удо́давыя, ‑ых. Сямейства птушак, да якога належыць удод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ненайгра́ны ’неаплоднены (пра яйцо)’ (ТС). Да іграць ’спарвацца (пра птушак)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

park​1 [pɑ:k] n.

1. парк;

Hyde Park Гайд-Парк

2. запаве́днік дзі́кіх пту́шак і жывёл

3. ме́сца стая́нкі тра́нспарту;

a car park стая́нка аўтамабі́ляў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

callow

[ˈkæloʊ]

adj.

1) малады́ й недасьве́дчаны, неспрактыкава́ны, зялёны

2) не зусі́м разьві́ты

3) бясьпёры (пра пту́шак)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АРНІТА...

[ад грэч. ornis (ornithos) птушка],

першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: «які адносіцца да птушак», напр., арніталогія, арнітафауна.

т. 1, с. 500

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

страка́ты, -ая, -ае.

1. Такі, паверхня якога пакрыта палоскамі, плямамі розных колераў; рознакаляровы.

Стракатая тканіна.

С. дыван.

2. перан. Які вылучаецца неаднароднасцю, разнастайны, з розных элементаў.

С. склад насельніцтва.

3. Плямісты, разнашэрсны (пра масць жывёл); рознага апярэння (пра птушак).

С. дзяцел.

С. конь.

|| наз. страка́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)