прэтэнцыёзны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які прэтэндуе на арыгінальнасць; надуманы, манерны. Прэтэнцыёзная назва. Прэтэнцыёзная архітэктура.

[Ад фр. prétentieux.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́йнік, ‑а, м.

Назва некаторых круглых чарвякоў, якія паразітуюць у розных органах пазваночных жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыацэта́т, ‑у, М ‑таце, м.

Рэчыва, з якога вырабляюць трыацэтатнае валакно; назва гэтага валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэд-юніён, ‑а, м.

Назва канфесіянальных саюзаў у Вялікабрытаніі і ў іншых англамоўных краінах.

[Англ. trade — рамяство, прафесія і union — аб’яднанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Búchtitel

m -s, - палігр.

1) ты́тульны ліст, ты́тул кні́гі

2) на́зва кні́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

бушме́ны, -аў, адз. бушме́н, -а, м.

Абагульняючая назва некаторых карэнных народаў Паўднёвай Афрыкі, а таксама прадстаўнікі гэтага насельніцтва.

|| ж. бушме́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. бушме́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіне́кдаха, -і, ДМ -дасе, ж. (спец.).

Стылістычны прыём, калі назва часткі выкарыстоўваецца замест назвы цэлага, агульнага і наадварот (напр., «галава» замест «чалавек»), а таксама слова і зварот, ужытыя такім чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зязю́ля, -і, мн. -і, -зю́ль, ж.

Лясная пералётная птушка, якая звычайна не ўе гнязда і кладзе яйкі ў чужыя гнёзды.

|| прым. зязю́лін, -а, -ы.

З. лён (назва расліны сямейства гваздзіковых; куколь).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стоп.

1. выкл. Ужыв. як каманда: стой, спыніся!; як загад у значэнні: хопіць, даволі, годзе!

С.!

Прыехалі.

2. у знач. нязм. наз. Назва сігналу для прыпынку транспарту.

Сігнал с.

Знак с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пяцікні́жжа н. бібл. (назва пяці кніг Старога Запавету) Pentatéuch m -s, die fünf Bücher Móse; Thorá [Thóra] f - (у іудзеяў)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)