мо́йва

(рус. мойва, ад фін. maiva дробная рыба)

марская рыба сям. корушкавых з падоўжаным і сплюснутым з бакоў целам; з’яўляецца аб’ектам промыслу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кіт 1 ’вялікая марская млекакормячая жывёліна’ (ТСБМ), «зямля стаіць на чатырох кітох» (Сержп. Пр.). Ст.-рус. китъ — запазычанне з грэч. κῆτος ’вадзяная пачвара’ (Фасмер, Этюды, 89; Шанскі, 2, 8, 139).

Кіт 2 ’вязкае рэчыва для замазвання шчылін паміж шыбамі і рамай у вокнах’ (ТСБМ, Нас., Шат., Сцяшк., Гарэц., Янк. Мат., Касп., КЭС, лаг). Укр. кит ’тс’. Запазычанне праз польск. kit ’тс’ з ням. Kitt ’тс’ (Слаўскі, 2, 177; ЕСУМ, 2, 438–439).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

волна́​I в разн. знач. хва́ля, -лі ж.;

морска́я волна́ марска́я хва́ля;

звукова́я волна́ физ. гукава́я хва́ля;

взрывна́я волна́ физ. выбухо́вая хва́ля;

волна́ рабо́чего движе́ния перен. хва́ля рабо́чага ру́ху.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыёсу́вязь ж Fúnkverbindung f -;

авіяцы́йная радыёсу́вязь Flúgfunk m -(e)s;

марска́я радыёсу́вязь Séefunk m;

міжплане́тная радыёсу́вязь interplanetáre Fúnkverbindung f;

касмі́чная радыёсу́вязь Ráum-Fúnkverbindung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дэльфі́н

(н.-лац. delphinus, ад гр. delphis, -inos)

1) марская млекакормячая жывёла сям. дэльфінавых падатрада зубатых кітоў;

2) спосаб спартыўнага плавання, разнавіднасць батэрфляю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́тэр

(англ. cutter)

1) невялікае самаходнае судна для розных мэт (спартыўных, прамысловых, ваенных і інш.);

2) ваенна-марская парусна-грабная парусна-вяслярная шлюпка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кіт​1

(гр. ketos)

1) вялікая марская млекакормячая жывёліна; 2) перан. адна з галоўных асоб у якой-н. справе (напр. кіты сучаснай фізікі).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Schólle

I

f -, -n

1) гэ́дба, камэ́дга; (і)льдзі́на

2) кава́лачак зямлі́

II

f -, -n заал. ка́мбала (марская)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

блака́да ж Blockáde f -, -n; Spérre f -, -n;

марска́я блака́да Séeblockade f;

мы́тная блака́да Zóllsperre f;

эканамі́чная блака́да Wírtschaftsblockade f;

уве́сці блака́ду éine Blockáde verhä́ngen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ГАРДЭМАРЫ́Н

(франц. garde-marine літар. марская гвардыя),

званне ў ВМФ Расіі ў 1716—1917. Уведзена Пятром І для выпускнікоў Марской акадэміі пры накіраванні іх на флоцкую практыку (пасля практыкі атрымлівалі афіцэрскі чын). Напачатку прыраўноўваліся да салдат гвардыі і насілі форму Праабражэнскага палка. З 1752 гардэмарынамі наз. выпускнікі Марскога кадэцкага корпуса. У 1906 уведзена званне «карабельны гардэмарын».

т. 5, с. 60

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)