экзеквату́ра

(ад лац. exsequare = выконваць)

1) дазвол, выдадзены замежнаму консулу ўрадам дзяржавы, у якую ён прызначаны, на выкананне службовых функцый;

2) пастанова судовых органаў дадзенай краіны аб выкананні рашэння замежнага суда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

observe [əbˈzɜ:v] v. fml

1. нагляда́ць, назіра́ць, сачы́ць; заўважа́ць;

observe the behaviour of babies назіра́ць за паво́дзінамі немаўля́т

2. рабі́ць заўва́гу, заўважа́ць, выка́звацца

3. прытры́млівацца, выко́нваць (пра традыцыі, звычаі, законы)

4. святкава́ць, адзнача́ць;

observe birthdays адзнача́ць дні нараджэ́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

негатыві́зм

(ад лац. negativus = адмоўны)

1) мед. сімптом расстройства вышэйшай нервовай дзейнасці, які праяўляецца ў супраціўленні знешнім уздзеянням, адмаўленні выконваць просьбы і заданні;

2) нематываванае імкненне дзейнічаць насуперак;

3) адмаўленне чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

sprzeniewierzać się

незак.

1. komu/czemu здраджваць каму/чаму;

sprzeniewierzać się danej obietnicy — не выконваць абяцанне;

2. растрачваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wywiązywać się

незак.

1. узнікаць; завязвацца; пачынацца;

2. z czego спраўляцца з чым; выконваць што;

3. хім. вылучацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

náchgehen

* vi (s)

1) адстава́ць (пра гадзіннік)

2) (D) ісці́ сле́дам (за кім-н.)

3) (D) выко́нваць (працу); займа́цца (чым-н.); аддава́цца (чаму-н.)

séinem Béruf ~ — выко́нваць службо́выя абавя́зкі

Ábenteuern ~ — пусці́цца ў прыго́ды [аванту́ры]

4) (D) вы́светліць (пытанне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hándhaben

неаддз. vt (уме́ць) абыхо́дзіцца (з чым-н.); вало́даць, карыста́цца, кірава́ць (чым-н.)

die Réchtspflege ~ — выко́нваць правасу́ддзе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Norm

f -, -en

1) но́рма

néue ~en erstéllen — устанаві́ць но́выя но́рмы

die ~ éinhalten* — выко́нваць но́рму

2) станда́рт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

státtgeben

* аддз. vi (D) канц. задаво́льваць, выко́нваць (даручэ́нне), браць пад ува́гу

éinem Ántrag ~ — прыня́ць прапано́ву, задаво́ліць заяўку [прашэ́нне, хада́йніцтва]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павярта́цца ​1, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Тое, што і паварочацца ​1. Людзі.. павярталіся з бежанства — хто раней, хто пазней. Пестрак.

павярта́цца ​2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Тое, што і паварочвацца (гл. павярнуцца ў 1 знач.). Тарэнта павяртаўся тварам да Будніка, кладучы перад ім на стале вялікія, агрубелыя ад працы.. рукі. Галавач. — Ёсць, таварыш капітан! — но абцасах павяртаецца лейтэнант, каб ісці выконваць яго загад. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)