абкарна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што (разм.)

1. Падрэзаць, абстрыгчы вельмі коратка, няроўна.

А. валасы.

2. перан. Няўмела скараціць які-н. тэкст; пазбавіць якое-н. вучэнне, тэорыю чаго-н. істотнага; сказіць.

А. рукапіс.

А. гіпотэзу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

оттаска́ть сов.

1. прост. адцяга́ць, мног. паадця́гваць;

2. (за уши, волосы) разг. накруці́ць ву́шы, пацяга́ць за валасы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зачаса́ць ​1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.

Прыгладзіць валасы грэбенем у адным напрамку; прычасаць. Баляслаў вымыўся ўжо, зачасаў мокрыя валасы. Чорны.

зачаса́ць ​2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.

1. Чэшучы тапаром, завастрыць канец палкі, кала і пад. Зачасаць палю.

2. Зрабіць засечку, зачос. Зачасаць бервяно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бігудзі́, нескл.; адз. няма.

Металічныя, пластмасавыя ці гумавыя трубачкі, на якія накручваюць валасы, каб надаць ім хвалістасць.

[Фр. bigoudi.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лахма́ціцца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑меціцца; незак.

Разм.

1. Станавіцца лахматым. Валасы лахмацяцца ад ветру.

2. Зал. да лахмаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазавіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Завіць усё, многае або ўсіх, многіх. Пазавіваць валасы. Пазавіваць кліентак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалду́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Зблытаць, скудлаціць (валасы, шэрсць і пад.), ператварыць у калдуны ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ускудла́ціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., каго-што.

Зрабіць кудлатым; растрапаць. Шалёны вецер расхрыстаў [Казіку] сарочку, ускудлаціў валасы. Шыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыньён, ‑а, м.

Жаночая прычоска з сабраных на патыліцы валасоў. // Накладныя валасы, якія маюць выгляд такой прычоскі.

[Фр. chignon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ко́злікі 1 ’рдзест’ (ТС). Параўн. козлік (гл.).

◎ Ко́злікі 2 ’заплеценыя валасы’ (Ян.). Магчыма, да казелю (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)