дзіку́н, ‑а, м.

1. Чалавек з племені, якое знаходзіцца на ступені першабытнай культуры; нецывілізаваны чалавек. // Пра некультурнага, неразвітага, грубага чалавека. — Тупагаловыя дзікуны! Яны не разумеюць, што няма той сілы, якая знішчыла б народ. Шамякін. Я баяўся, што стычынскія хлапчукі зловяць мяне на вуліцы і адлупцуюць. Такія дзікуны могуць! Чарнышэвіч.

2. Разм. Нелюдзімы, дзікаваты чалавек. [Панне] Людміле цікава было паглядзець на гэтага дзікуна і пустэльніка, які яшчэ аж дасюль не быў у Завітанках. Колас.

3. Разм. Пра чалавека, які адпачывае ў курортным месцы без пуцёўкі. — Люблю ездзіць адпачываць «дзікуном», — гаварыў.. Аляксей Пятровіч. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхапа́т

(ад гр. psyche = душа + pathos = боль, пакута)

1) чалавек, які хварэе на псіхапатыю;

2) перан. узбаламучаны, неўраўнаважаны чалавек;

псіх.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

baldhead

[ˈbɔldhed]

n.

1) лы́сы чалаве́к

2) пту́шка або жывёліна зь бе́лай пля́май на галаве́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bare-bones

[ˈberboʊnz]

1.

n.

ве́льмі худы́ чалаве́к, ску́ра й ко́сьці

2.

adj.

мізэ́рны; худы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bird of passage

1) пералётная пту́шка

2) informal чалаве́к, які́ ча́ста мяня́е ме́сца по́быту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bookworm

[ˈbʊkwɜ:rm]

n.

1) “кнігае́д”, чалаве́к, які́ лю́біць чыта́ць, кні́жнік -а m.

2) кні́жная моль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

burnisher

[ˈbɜ:rnɪʃər]

n.

1) палірава́льнік -а m. (інструмэ́нт)

2) паліро́ўшчык -а m. (чалаве́к), паліро́ўшчыца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

dodder

[ˈdɑ:dər]

v.i.

дрыжэ́ць, хіста́цца (ад сла́басьці), трэ́сьціся

The old man doddered — Старэ́нькі чалаве́к тро́сься

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

literate

[ˈlɪtərət]

1.

adj.

1) пісьме́нны

2) адукава́ны; літарату́рна адукава́ны

2.

n.

пісьме́нны, адукава́ны чалаве́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

roughneck

[ˈrʌfnek]

n., informal

1) грубія́н, буя́н -а m., нявы́хаваны чалаве́к

2) рабо́тнік на на́фтаздабы́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)