усюдыхо́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Аўтамашына на гусенічным хаду, прызначаная для язды ў цяжкіх дарожных умовах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ую́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Упакаваная паклажа, якая перавозіцца на спіне жывёлы, а таксама сумка для такой паклажы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

факультаты́ў, -ты́ву, мн.ы́вы, -ты́ваў, м.

Неабавязковы для наведвання звышпраграмны курс, прадмет.

Ф. па стылістыцы.

|| прым. факультаты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фіні́фць, -і, ж.

Эмаль для пакрыцця металічных вырабаў і нанясення ўзору на фарфор.

|| прым. фіні́фцевы, -ая, -ае.

Ф. пярсцёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флама́стар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прылада для пісьма, малявання, у якой пішучым элементам з’яўляецца порысты стрыжань, насычаны фарбавальнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флі́кер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Святлоадбівальны элемент, які выкарыстоўваецца для абазначэння пешаходаў у цёмны час сутак.

Насіць ф.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хе́ўра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (пагард.).

Група людзей, якія аб’ядналіся для разбою, злачынства; зграя, шайка, банда.

Сабралася х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́ры, -аў.

Адкрытая галерэя або балкон у верхняй частцы параднай залы або царкоўнага будынка (першапачаткова для размяшчэння хору, музыкантаў).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цу́глі, -яў.

Два металічныя звяны, якія прымацаваны да рамянёў вуздэчкі і служаць для закілзвання каня.

|| прым. цу́глевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цынкі́т, -у, Мі́це, м.

Мінерал чырвонага колеру, цынкавая руда, якая служыць для атрымання цынку.

|| прым. цынкі́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)