Verbum

недатыка́льны, -ая, -ае.

1. Які ахоўваецца законам ад усякіх замахаў з боку каго-н.

Недатыкальная асоба.

2. Які захоўваецца ў цэласці, не падлягае расходаванню.

Н. запас.

|| наз. недатыка́льнасць, -і, ж.

нерво́зны, -ая, -ае.

1. Хваравіта раздражняльны; які мае павышаную ўзбуджальнасць.

Н. чалавек.

2. Звязаны з раздражненнем, які выражае нервознасць.

Н. смех.

3. Неспакойны, трывожны.

Нервознае жыццё.

|| наз. нерво́знасць, -і, ж.

несумле́нны, -ая, -ае.

1. Які страціў сумленне, дазваляе сабе непрыстойныя, бессаромныя ўчынкі.

Н. чалавек.

2. Які выяўляе адсутнасць сумлення.

Усё гэта ў яго нажыта несумленным шляхам.

|| наз. несумле́ннасць, -і, ж.

гало́ўны, -ая, -ае.

1. Самы важны, асноўны.

Г. тэзіс даклада.

Галоўная гераіня п’есы.

2. Які ўзначальвае каго-, што-н., старшы па службе; які падпарадкоўвае іншых.

Г. інжынер завода.

Г. сказ.

адубе́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Які адубеў, змёрз, загінуў.

2. Які стаў нягнуткім ад холаду; скарчанелы.

Адубелыя рукі.

3. Каляны, цвёрды ад вады, марозу.

А. плашч.

|| наз. адубе́ласць, -і, ж.

трансфарма́тар², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Акцёр, які іграе некалькі роляў папераменна, хутка мяняючы касцюмы, грым і пад.

2. Фокуснік, які стварае аптычныя ілюзіі ператварэння адных прадметаў у другія.

храні́чны, -ая, -ае.

1. Пра хваробу: які працягваецца доўгі час, пастаянны.

Х. бранхіт.

2. Які працяглы час хварэе на пэўную хваробу.

Х. хворы.

3. перан. Працяглы, няспынны, пастаянны.

Хранічнае недасыпанне.