сланцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Якому ўласціва сланцаватасць (пра горныя пароды). Сланцаватая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаро́цца, спорацца; зак.

Адпароцца, аддзяліцца (пра што‑н. прышытае). Нашыўка спаролася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссука́цца, ссучацца; зак.

Звіцца, скруціцца ў адну нітку (пра ніткі, пражу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаўбавы́, ‑ая, ‑ое.

Гіст. Патомны, знатнага роду (пра дваран). Стаўбавыя дваране.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стокле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які раздзелены на сто клетак (пра шашачную дошку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрама́т, ‑у, М ‑маце, м.

Разм. Супраціўленне матэрыялаў (пра вучэбны курс).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сырамало́тны, ‑ая, ‑ае.

Вымалачаны адразу пасля сушкі ў полі (пра збожжа).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямікало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сем каласоў (пра злакі). Сямікалоснае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узбо́ўтацца, ‑аецца; зак.

Прыйсці ў рух ад боўтання, перамяшацца (пра вадкасць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узмы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Запарыць хуткай яздой (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)