Verbum

а́ўра, -ы, ж. (спец.).

1. Ззянне вакол галавы, цела, якое паказваецца як німб, арэол і ўяўляецца як праява душы, духу.

2. У парапсіхалогіі: тое, што і біяполе.

абра́ць, абяру́, абярэ́ш, абярэ́; абяро́м, абераце́, абяру́ць; абяры́; абра́ны; зак., каго-што.

Тое, што і выбраць.

А. дэпутата.

|| незак. абіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абра́нне, -я, н.

абру́бак, -бка, мн. -бкі, -бкаў, м.

1. Адсечаная частка дрэва, палена і пад.

2. Тое, ад чаго адсечана якая-н. частка.

А. хваста.

|| прым. абру́бачны, -ая, -ае.

абсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак., каго-што.

Тое, што і абсячы.

|| незак. абсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абсяка́нне, -я, н.

абу́за, -ы, ж.

1. Непрыемны абавязак, лішні клопат, турбота.

Узваліць абузу на чалавека.

2. Той (тое), хто (што) абцяжарвае каго-, што-н.

Лішнія рэчы — а. ў дарозе.

абчапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., каго-што.

Тое, што і абчапляць.

|| незак. абчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абчапі́цца, -чаплю́ся, -чэ́пішся, -чэ́піцца; незак. абчэ́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

каранда́ш, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Тое, што і аловак.

Каляровыя карандашы.

◊

Браць на карандаш — звяртаць на што-н. увагу, запісваць для памяці.

|| прым. каранда́шны, -ая, -ае.

сяля́нства, -а, н.

1. зб. Сяляне.

Беларускае с.

2. Тое, што мае да іх дачыненне (праца, побыт і пад.).

Займацца сялянствам.

|| прым. сяля́нскі, -ая, -ае.

Сялянскае паходжанне.

увапхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і упхнуць.

|| незак. упіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і упі́хваць, -аю, -аеш, -ае.

уза..., прыстаўка.

Тое, што і уз...; ужыв. замест «уз...» перад збегам зычных і перад зычнымі, пасля якіх пішацца мяккі знак або апостраф, напр.: узабрацца, узаткнуць, узалью, узаб’ю.