абарты́ўны, -ая, -ае (спец.).

1. Які спыняе або рэзка змяняе развіццё якога-н. працэсу, хваробы і пад.

Абартыўныя сродкі.

А. метад.

2. Які недаразвіўся.

Абартыўныя органы раслін.

|| наз. абарты́ўнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сме́ртнасць ж. Stérblichkeit f -; Mortalität f - (насельніцтва ад якой-н. хваробы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

charm​2 [tʃɑ:m] v.

1. зачаро́ўваць, чарава́ць; прыва́бліваць, ва́біць

2. заваро́жваць; загаво́рваць (ад хваробы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

housebound [ˈhaʊsbaʊnd] adj. прывя́заны, прыкава́ны да до́му (з-за хваробы або з-за ўзросту)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

mend​1 [mend] n. : be on the mend infml паляпша́цца; папраўля́цца; ачу́ньваць (пасля хваробы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

педыятры́я, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае анатомію і фізіялогію дзіцячага арганізма, дзіцячыя хваробы, іх лячэнне і прафілактыку.

[Ад грэч. paides — дзеці і iatreō — лячу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэмі́сія, ‑і, ж.

1. Часовае паслабленне або знікненне праяўленняў хваробы.

2. Скідка для выраўноўвання сумы плацяжу па рахунку.

[Ад лац. remissio — памятпэнне, паслабленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэпана́цыя, ‑і, ж.

Хірургічная аперацыя, звязаная са свідраваннем, ускрыццём косці з мэтай пранікнення да ачага хваробы. Трэпанацыя чэрапа.

[Фр. trépanation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэцэ́, нескл., ж.

Афрыканская жывародная муха, якая корміцца кроўю чалавека і пазваночных і з’яўляецца пераносчыкам узбуджальнікаў соннай хваробы.

[Банту.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэцыды́ў, -ды́ву, мн. -ды́вы, -ды́ваў, м. (кніжн.).

1. Зварот хваробы пасля таго, калі здавалася б, што яна ўжо прайшла.

Р. рэўматызму.

2. Паўторнае праяўленне чаго-н. (адмоўнага).

Р. страху.

Р. крадзяжу.

|| прым. рэцыды́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)