ангажэме́нт

(фр. engagement)

запрашэнне артыстаў для ўдзелу ў спектаклях або канцэртах на пэўны тэрмін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бюджэ́т

(фр. budget)

разлік прыходаў і расходаў дзяржавы, прадпрыемства, установы, сям’і на пэўны тэрмін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

го́днасць, ‑і, ж.

1. Неабходныя маральныя якасці чалавека, а таксама ўсведамленне гэтых якасцей. Высока трымаць годнасць савецкага чалавека.

2. Прыгоднасць. Тэрмін годнасці нітрагіну — 9 месяцаў. «Беларусь».

3. Званне. Надаць годнасць народнага пісьменніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́кі ’сесія’ (Стан., Статут 1529 г.) — да рок 1 ’тэрмін’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sine die [ˌsaɪnɪˈdaɪi:] adv. fml, law, лацін. без вызначэ́ння да́ты;

adjourn sine die адкла́дваць на нявы́значаны тэ́рмін (сеciю, сустрэчу і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

validity [vəˈlɪdəti] n. (of)

1. слу́шнасць, абгрунтава́насць;

the validity of the argument слу́шнасць аргуме́нта

2. law сапра́ўднасць; зако́ннасць, юрыды́чная сі́ла; тэ́рмін дзе́йнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

задо́ўгі разг.

1. длиннова́тый; сли́шком дли́нный;

~гая вяро́ўка — длиннова́тая (сли́шком дли́нная) верёвка;

2. сли́шком до́лгий;

з. тэ́рмін — сли́шком до́лгий срок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

generic

[dʒəˈnerɪk]

adj.

1) ро́давы, характэ́рны для азна́чанага ві́ду

2) агу́льны

a generic term — агу́льны назо́ў, тэ́рмін

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́мачыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

1. Зрабіць мокрым; абмачыць. Дождж вымачыў да ніткі.

2. Вытрымаць пэўны тэрмін у вадзе, спецыяльных растворах і пад., каб надаць патрэбную якасць. Вымачыць лён. Вымачыць селядзец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыро́чыць ’прымеркаваць, аднесці (да часу)’ (Ласт.), параўн. рус. приуро́чить ’прымеркаваць, аднесці (да часу)’, ’арганізаваць што-небудзь з нагоды якойсьці знамянальнай падзеі, свята і пад.’, укр. приуро́чити ’тс’. Тут, відаць, аўтарскі наватвор ад рок ’прызначаны тэрмін’ (гл.), параўн. ст.-бел. рокъ ’пэўны тэрмін, час’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)