тво́рчы schöpferisch, kreatív; Scháffens-;

тво́рчая сі́ла schöpferische Kraft, Scháffenskraft f;

тво́рчыя ме́тады sélbstschöpferische Methóden;

тво́рчы шлях пісьме́нніка Scháffensweg des Schrífstellers

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вы́блытаць сов., прям., перен. вы́путать;

в. пту́шку з сіла́ — вы́путать пти́чку из силка́;

в. з небяспе́чнай спра́вы — вы́путать из опа́сного де́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

спружына назоўнік | жаночы род

  1. Пругкая металічная палоска ці дрот, выгнуты пераважна спіраллю, які служыць для змяншэння сілы ўдараў, прывядзення ў рух механізмаў і г.д.

    • С. ў гадзінніку.
    • Дзвярная с.

  2. пераноснае значэнне, чаго або якая. Рухаючая сіла ў якой-н. справе.

    • Ён з’яўляецца галоўнай спружынай у гэтым мерапрыемстве.

|| прыметнік: спружынны.

  • Спружынная канапа (са спружынамі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рухаць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Перамяшчаць, пхаючы ці цягнучы.

    • Р. воз.

  2. Прыводзіць у рух, прымушаць дзейнічаць.

    • Р. пад’ёмны кран.

  3. чым. Рабіць рухі, варушыць.

    • Р. пальцамі.

  4. пераноснае значэнне: Садзейнічаць развіццю чаго-н.

    • Р. навуку.

  5. Тое, што і рухацца (у 2 знач.; размоўнае).

    • Будзем р. да вёскі.

|| назоўнік: руханне.

|| прыметнік: рухальны.

  • Рухальная сіла.
  • Рухальныя нервы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

brunt

[brʌnt]

n.

гало́ўная сі́ла; гало́ўны ўда́р або́ цяжа́р

the brunt of the hurricane — гало́ўная сі́ла ўрага́ну

to bear the brunt of the battle — прыня́ць на сябе́ гало́ўны цяжа́р бітвы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Міцыя́ (іран.) ’імасць, важная асоба’ (карэліц., Марц.). Утворана пры дапамозе экспрэсіўнага суфікса ‑ц‑ыя (напр., драг. страмо́цыя ’сорам’) ад моц ’сіла, важнасць, магутнасць’, якое з польск. moc ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сілітава́ць ‘спяшацца’ (Касп.). Ад *сіліць (гл.) < сіла з суф. дзеяслова незак. трыв. ‑ав‑. Менш верагодна ад сёлета (гл.) з дыялектнай фанетыкай, г. зн. ‘зрабіць яшчэ ў гэтым годзе’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

magnetism

[ˈmægnə,tɪzəm]

n.

1) магнэты́зм -у m.

2) асаблі́вая прыва́бнасьць

3) гіпнаты́чная сі́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дэман, ‑а, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бажаство, дух, істота, нешта сярэдняе паміж чалавекам і богам.

2. У хрысціянскай міфалогіі — д’ябал, злы дух, нячыстая сіла.

3. перан. Уст. Увасабленне якой‑н. страсці, заганы і пад.

[Грэч. daimōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збалелы, ‑ая, ‑ае.

Змучаны болем, пакутамі. Памалу ў збалелае цела вярталася ранейшая сіла. С. Александровіч. І толькі яму [Леаніду] аднаму Васіль мог бы смела паглядзець у вочы, выказаць усё, што агнём пякло яго збалелае сэрца. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)