хаду́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Дэталь машыны, механізма, якая знаходзіцца ў пастаянным руху.

2. толькі мн. Прыстасаванне ў выглядзе рамы на колцах, пры дапамозе якога дзяцей вучаць хадзіць (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

засцерага́льнік, ‑а, м.

Прыстасаванне ў механізме, якое засцерагае ад небяспечных дзеянняў чаго‑н. Электрычны засцерагальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заглу́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Спец. Прыстасаванне для закрывання адтуліны наглуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закрэ́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Прыстасаванне для змацавання, замацоўвання чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да запора ​1. Запорная ручка. Запорны кранштэйн. Запорнае прыстасаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глебапаглы́бнік, ‑а, м.

Прыстасаванне ў плузе для паглыблення ворнага слоя глебы шляхам рыхлення дна баразны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бульбасарціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Прыстасаванне для адбору бульбы па велічыні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віту́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Спец. Прыстасаванне, на якое намотваюць пражу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маланкаадво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Прыстасаванне для аховы будынкаў ад прамых удараў маланкі. Паставіць маланкаадвод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мы́йка, ‑і, ДМ ‑йцы; Р мн. мыек; ж.

Машына, прыстасаванне для мыцця чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)