шыпе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шыпець, а таксама гукі гэтага дзеяння. Знізу, з вуліцы далятаў гоман людзей, шыпенне шын па нагрэтым асфальце. Шамякін. Над коламі-бегункамі ў паравоза з шыпеннем вырвалася клубкаватая белая пара. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

водяно́йI в разн. знач. вадзяны́;

водяна́я струя́ вадзяны́ струме́нь;

водяно́й пар вадзяна́я па́ра;

водяно́й жук вадзяны́ жук;

водяна́я ме́льница вадзяны́ млын.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́сквіт ’з’яўленне кветак на раслінах, цвіценне’, ’найвышэйшая ступень развіцця, уздыму, найлепшая пара’ (ТСБМ). З укр. росквіт ’тс’, ’першая кветка на жыце’, якое з прасл. *orz‑ ’раз-’ і *květъ > кве́тка (гл.). Параўн. бел. раскве́ціць, расквяці́ць з правільным бел. рэфлексам ‑ě‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

радыя́тар

(ням. Radiator, ад лац. radiare = выпраменьваць)

1) прыбор для ахаладжэння ў рухавіках унутранага згарання, у халадзільных устаноўках;

2) награвальны прыбор у сістэме ацяплення, па ўнутраных каналах якога цыркуліруе гарачая вада або пара.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

*Маладажэня, молодожэня ’хлопец ці дзяўчына перад вяселлем’ (ТС). Відавочна, з польск. młodożeństwo ’тс’, młodożeniec ’малады’. На Палессі пашыраны назвы малады і маладая ’шлюбная пара ў час вяселля’. Параўн., аднак, серб.-харв. младо́жења ’жаніх’, ’малады (у час вяселля)’. Магчыма, гэта палескі архаізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вапары́метр

(ад лац. vapor = пара + -метр)

прыбор для вызначэння пругкасці пары розных вадкасцей пры пэўных тэмпературах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыптэ́ры

(ад ды- + -птэр)

атрад насякомых, у якіх развіта толькі сярэдняя пара крылаў (напр. мухі, камары).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэмісезо́нны

(ад фр. demisaison = пераходная пара года)

прыгодны для нашэння вясной і восенню (напр. д. абутак).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

параге́незіс

(ад пара- + генезіс)

заканамернае сумеснае знаходжанне ў зямной кары груп мінералаў, звязаных агульнасцю ўмоў утварэння.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парако́клюш

(ад пара- + коклюш)

вострае інфекцыйнае дзіцячае захворванне, падобнае да коклюшу, але з больш лёгкім працяканнем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)