сіне́кдаха, -і, ДМ -дасе, ж. (спец.).

Стылістычны прыём, калі назва часткі выкарыстоўваецца замест назвы цэлага, агульнага і наадварот (напр., «галава» замест «чалавек»), а таксама слова і зварот, ужытыя такім чынам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

стоп.

1. выкл. Ужыв. як каманда: стой, спыніся!; як загад у значэнні: хопіць, даволі, годзе!

С.!

Прыехалі.

2. у знач. нязм. наз. Назва сігналу для прыпынку транспарту.

Сігнал с.

Знак с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Пяцікні́жжа н бібл (назва пяці кніг Старога Запавету) Pentatéuch m -s, die fünf Bücher Móse; Thorá [Thóra] f - (у іудзеяў)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

галантарэ́я, ‑і, ж.

Агульная гандлёвая назва дробных прыналежнасцей туалету (гальштукі, істужкі, пальчаткі, гузікі і інш.).

[Фр. galanterie.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белапа́нскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: белапанская Польшча — неафіцыйная назва буржуазна-памешчыцкай Польшчы 1918–1939 гг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агняцве́т, ‑у, М ‑цвеце, м.

1. Тое, што і братаўка.

2. Агульная назва дарагіх камянёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншаро́дзец, ‑дца, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — афіцыйная назва прадстаўніка нярускай народнасці, звычайна ўраджэнца ўсходняй ускраіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падгру́здак, ‑дка, м.

Агульная назва некалькіх відаў ядомых шапкавых грыбоў сямейства сыраежкавых, блізкіх да груздоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перло́н, ‑у, м.

Прынятая ў Германіі назва поліаміднага валакна, а таксама тканіна з такога валакна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суфле́, нескл., н.

Назва кулінарных вырабаў (кандытарскіх, малочных, мясных), у склад якіх уваходзяць узбітыя бялкі.

[Фр. souffle ад souffler — дуць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)