setting [ˈsetɪŋ] n.

1. апра́ва, абрамле́нне, ра́мка (карціны)

2. навако́лле; ме́сца і час дзе́яння

3. маста́цкае афармле́нне (спектакля); пастано́ўка

4. му́зыка на сло́вы

5. за́хад (сонца)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

уда́леч, прысл.

Разм. У далёкі прастор, на далёкую адлегласць; далёка ўперад. Карней Пятровіч прыстаўляе да вачэй руку і ўзіраецца ўдалеч. Даніленка. Гучны плёск пакаціўся ўдалеч. Гамолка. Сядзіць Садко, на гуслях грае. Удалеч музыка плыве... Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́ние ср.

1. (действие) спява́нне, -ння ср., мн. нет; спеў, род. спе́ву м.;

2. (вокальная музыка) спе́вы, -ваў мн.;

учи́тель пе́ния наста́ўнік спе́ваў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыго́жы

1. в разн. знач. краси́вый; (о лице, человеке) милови́дный;

п. пейза́ж — краси́вый пейза́ж;

~жыя ру́хі — краси́вые движе́ния;

~жая му́зыка — краси́вая му́зыка;

п. ўчы́нак — краси́вый посту́пок;

~жыя сло́вы — краси́вые слова́;

~жая дзяўчы́на — краси́вая (милови́дная) де́вушка;

2. изя́щный;

п. касцю́м — изя́щный костю́м;

◊ ~жае пісьме́нства — изя́щная литерату́ра, изя́щная слове́сность;

п. пол — прекра́сный пол

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скры́пачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Памянш.-ласк. да скрыпка. Падрос музыка, зрабіў сабе скрыпачку ды пайшоў у свет. Якімовіч.

скрыпа́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да скрыпач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

талья́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Аднарадны рускі гармонік. Музыка не спяшаючыся сеў, закінуў нагу на нагу, збіў на левае вуха шапку-вушанку, падміргнуў Пецю і шырока расцягнуў чырвоныя мяхі тальянкі. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

authéntisch

a аўтэнты́чны, сапра́ўдны

~e Musík — «канкрэ́тная» му́зыка (з немузыкальных гукаў, шумаў і г.д.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

музыка́нт

(ням. Musikant, ад лац. musica = музыка)

той, хто займаецца музыкай як мастацтвам або іграе на музычным інструменце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Зґрыя́нт ’натоўп’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. польск. дыял. zgryjatyka ’музыка’, магчыма, ад zgrywać się ’сыгрывацца, дабівацца агульнага гучання ў аркестры, іграць разам’ з наўмысна іншамоўным суфіксам ‑ant. У значэнні і з’яўленні ‑j‑ магла адлюстравацца кантамінацыя з зграя. Выбухное ґ указвае на іншамоўны (польскі) характар слова. Параўн. яшчэ гранда ’кампанія’ (польск. granda ’грамада’, Сл. паўн.-зах.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

canned

[kænd]

adj.

1) кансэрвава́ны

2) Sl. запіса́ны на сту́жку

canned music — му́зыка, запі́саная на сту́жку

3) informal п’яны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)