мясі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына, прыстасаванне для размешвання, змешвання чаго‑н. Мясілка для цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перако́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. пераколваць ​2 — перакалоць ​2 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыстакры́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Жук сямейства перыстакрылых з вельмі вузкімі махрыстымі па краях крыльцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінга́лы, ‑аў; адз. сінгал, ‑а, м.; сінгалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. сінгалкі, ‑лак; ж.

Тое, што і сінгальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тага́лы, ‑аў; адз. тагал, ‑а, м.; тагалка, ‑і, ДМ ‑лцы; мн. тагалкі, ‑лак; ж.

Народ, які насяляе Філіпіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Fírnis

m -ses, -se

1) пако́ст; лак

mit ~ überzíehen* — пакры́ць ла́кам

2) зне́шні гля́нец, налёт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

spray​2 [spreɪ] n.

1. пы́рскі, вадзяны́ пыл;

the spray of a waterfall пы́рскі вадаспа́ду

2. аэразо́ль;

scent spray спрэй;

hair spray лак для валасо́ў

3. распыля́льнік, апы́рсквальнік, пульверыза́тар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ві́лкі, -лак.

1. Доўгая драўляная ручка з двума металічнымі паўкруглымі рагамі на канцы, пры дапамозе якой ставяць у печ і вымаюць з печы гаршкі, чыгункі.

2. Тое, што і вілы.

|| прым. ві́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

спасы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. гл. спаслацца.

2. Цытата з тэксту або ўказанне крыніцы, на якую спасылаюцца.

С. даецца ў канцы раздзела.

|| прым. спасы́лачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)