прабле́ма ж. Problém n -s, -e; Fráge f -, -n;

шыро́кае ко́ла прабле́м ein wéiter Problémbereich;

пастано́ўка прабле́мы Frágestellung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паразі́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паразіта; які з’яўляецца паразітам (у 1 знач.); паразітычны. Паразітныя расліны.

2. Спец. Які ўзнікае як непажаданая з’ява. Паразітныя токі. // Які выконвае дапаможную функцыю. Паразітнае кола.

•••

Паразітныя грыбы гл. грыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракруці́цца, ‑кручуся, ‑круцішся, ‑круціцца; зак.

1. Павярнуцца вакол сваёй восі; зрабіць кругавы рух. Грузавік глуха забурчаў, правае кола, каля якога валтузіўся Пятрок, пракруцілася са два разы. Хадановіч.

2. Круціцца некаторы час. Дзіця пракруцілася ў ложку ўсю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ring

m -(e)s, -e

1) пярсцёнак

2) ко́льца, ко́ла

3) спарт. рынг

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лятэрачка ’драўлянае маленькае колца калаўрота, якое знаходзіцца побач са шпулькай і перадае ёй руханне вялікага кола’ (рас., Шатал.). З мутэрачка < польск. muterka < ням. Mutter ’гайка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прыту́жнік, пріту́жнік, прытужа́льнік, прітужа́льнік ’кій, які ўтрымлівае кола задняга навоя’ (Інстр. 2; жлоб., Мат. Гом.; ЛА, 4). Дэрыват ад прытужпы < прытужыць < тужыць (гл. тугі́, цягну́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wąski

вузкі, цесны;

wąski krąg znajomych — вузкае кола знаёмых;

~e gardło — вузкае месца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

махавы́ I махово́й;

~во́е ко́ла — махово́е колесо́;

~вы́я пёры — маховы́е пе́рья

махавы́ II мохово́й, мша́ный, мши́стый;

~во́е бало́та — мохово́е боло́то

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ратапры́нт

(англ. rotaprint, ад лац. rota = кола + англ. print = друк)

малафарматная друкарская машына для друкавання афсетным спосабам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трахафо́ра

(ад гр. trochos = кола + phora = нашэнне)

свабоднаплаваючыя лічынка некаторых малюскаў, многашчацінкавых кольчатых чарвей, эхіурыдаў і сіпункулідаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)