Verbum

ую́к, ‑а, м.

Упакаваная паклажа, якая перавозіцца на спіне жывёлы. Густы вербалоз, безліч купін, хмары камароў і машкары не робяць лёгкім падарожжа па гэтых мясцінах. Выбіваліся мы адгэтуль перапэцканыя ў гразі, уюкі з сёдлаў саслізгвалі. Гавеман. // Мяшок, торба, сумка, прыстасаваныя перавозіць паклажу на спіне жывёлы.

[Цюрк. юк — паклажа.]

аўтакарму́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Кармушка, у якую корм для жывёлы паступае аўтаматычна.

каро́ўніца, ‑ы, ж.

Абл. Жанчына, якая даглядае кароў, даглядчыца жывёлы. Кароўніца будзе шукаць, дзе пастух падзеўся? Васілевіч.

матылі́ца, ‑ы, ж.

1. Від матылькоў.

2. Захворванне жывёлы, пераважна авечак і коз, выкліканае лічынкамі стужачных глістоў.

назакантракто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Закантрактаваць вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Назакантрактоўваць жывёлы. Назакантрактоўваць садавіны.

пальцахо́дныя, ‑ых; адз. няма.

Жывёлы, якія пры хадзьбе апіраюцца не на ўсю ступню, а толькі на пальцы.

памёт, ‑у, М ‑мёце, м.

Кал, экскрэменты жывёлы. Груды бітай цэглы былі густа заляпаны птушыным памётам. Чыгрынаў.

паўма́лпы, ‑аў; адз. паўмалпа, ‑ы, ж.

Жывёлы, якія займаюць прамежкавае становішча паміж малпамі і ніжэйшымі млекакормячымі; лемуры.