Óchsenauge

n -s, -n

1) бычы́нае во́ка

2) кру́глае [ава́льнае] акно́

3) яе́чня

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ВАРУ́НА,

у стараж.-індыйскай міфалогіі бог неба і воднай стыхіі, захавальнік ісціны і справядлівасці, разам з Індрай найвялікшы з багоў ведыйскага пантэона. Варуну падуладныя неба і зямля, яго адзенне — ноч і дзень, яго вока — сонца, сам ён тысячавокі.

т. 4, с. 14

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

тальён

(лац. talio, -onis = помста)

прынцып у крымінальным праве рабаўладальніцкіх і раннефеадальных дзяржаў, паводле якога асобе, што ўчыніла злачынства, прысуджалі такую самую шкоду («вока за вока, зуб за зуб»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

павли́ний па́він, паўлі́навы;

павли́ний глаз па́віна (паўлі́нава) во́ка;

◊

воро́на в павли́ньих пе́рьях варо́на ў па́віным (паўлі́навым) пе́р’і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аку́нь, укр. окунь, рус. окунь, чэш. okoun, польск. okuń, балг. окун, серб.-харв. о̏кун, славен. okun. Да вока (Міклашыч, 220; Вондрак, Vergl. Gr., 1, 551). Іншыя версіі менш верагодныя. Гл. вокунь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Камле́нне ’вельмі хутка’ (Нас.). У выніку кантамінацыі слоў вока і імгненне (Нас. 228), параўці, чэш. okajnžik. Магчыма. адмяк, дапусціць, што разглядаемая лексема — аддзел — слоўны назоўнік ад (ляцець) кумільгом ’хутка, раптоўна’ (Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аксерафто́л

(ад а- + гр. kseros = сухі + ophthalmos = вока + -ол)

уст. вітамін А.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

афтальмаме́трыя

(ад афтальма- + -метрыя)

вымярэнне скрыўленняў аптычнай паверхні вока пры дапамозе афтальмометра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рабдо́м

(гр. rhabdos = палка, стрыжань)

святлоадчувальная палачка ў аматыдыі складанага вока членістаногіх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

białko

н. бялок;

białko surowe — сыры бялок;

białko oka — бялок вока

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)