Verbum

каталіза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Рэчыва, якое паскарае ход хімічнай рэакцыі.

|| прым. каталіза́тарны, -ая, -ае.

като́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Адмоўны электрод; проціл. анод.

|| прым. като́дны, -ая, -ае.

каўчукано́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

Расліна, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

|| прым. каўчукано́сны, -ая, -ае.

кафява́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Тое, што і кававарка.

|| прым. кафява́рны, -ая, -ае.

ке́лля, -і, мн. -і, -яў, ж.

Асобны пакой манаха ў манастыры.

|| прым. келе́йны, -ая, -ае.

Келейнае жыццё.

ке́та, -ы, ДМ ке́це, ж.

Марская прамысловая рыба сямейства ласасёвых.

|| прым. ке́тавы, -ая, -ае.

Кетавая ікра.

кінало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае сабак, іх развядзенне і догляд за імі.

|| прым. кіналагі́чны, -ая, -ае.

кіне́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Раздзел механікі, які ўключае дынаміку і статыку.

|| прым. кінеты́чны, -ая, -ае.

кірасі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Коннік цяжкай кавалерыі, які даўней насіў кірасу.

|| прым. кірасі́рскі, -ая, -ае.

ключ⁴, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Верхні камень, якім заканчваецца арка, скляпенне.

|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.