Verbum

натуралі́зм, -у, м.

Кірунак у літаратуры і мастацтве, які характарызуецца імкненнем да знешне дакладнага капіравання рэчаіснасці без мастацкіх абагульненняў, ідэйнай ацэнкі таго, што адлюстроўваецца.

|| прым. натуралісты́чны, -ая, -ае.

натуралі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто вывучае, даследуе прыроду.

Гурток юных натуралістаў.

2. Паслядоўнік натуралізму.

натура́льны, -ая, -ае.

1. Уласцівы прыродзе, створаны прыродай; не штучны.

Натуральныя ўмовы.

2. Абумоўлены законамі прыроды.

Натуральная смерць.

3. Які існуе ад прыроды, прыроджаны.

Н. колер валасоў.

Н. імунітэт.

4. Сапраўдны, прыроднага паходжання; проціл. штучны.

Н. шоўк.

5. Які адпавядае рэчаіснасці; сапраўдны.

Натуральная велічыня прадмета.

6. Нармальны, звычайны.

Н. выгляд.

7. Які атрымліваецца, аплачваецца натурай (у 5 знач.).

Натуральная аплата.

○

Натуральная гаспадарка (спец.) — гаспадарка, у якой прадукты працы вырабляюцца для задавальнення патрэб толькі саміх вытворцаў.

Натуральны рад лікаў (спец.) — бесканечная паслядоўнасць 1,2,3,4,5,..., што складаецца з цэлых дадатных лікаў, размешчаных па парадку іх узрастання.

|| наз. натура́льнасць, -і, ж. (да 3—6 знач.).

натурфіласо́фія, -і, ж.

Агульная назва філасофскіх вучэнняў аб прыродзе, якія грунтаваліся не на доследных даных навук, а на абстрактных філасофскіх прынцыпах.

|| прым. натурфіласо́фскі, -ая, -ае.

нату́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які пазіруе перад мастаком, скульптарам.

|| ж. нату́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

нату́рысты, -ая, -ае.

Наравісты, з норавам; упарты.

Н. конь.

нату́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; незак.

Наравіцца, упірацца, упарціцца.

натхне́нне, -я, н.

1. Стан творчага ўздыму.

Вершы пішуцца ў хвіліны натхнення.

2. Душэўны ўздым, захапленне.

Гаварыць з натхненнем.

натхні́цца, -ню́ся, -ні́шся, -ні́цца; -німся, -ніце́ся, -ня́цца; зак.

Адчуць натхненне; прыйсці ў стан душэўнага ўздыму.

|| незак. натхня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

натхні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -нёны; зак., каго-што.

1. Выклікаць натхненне, творчы ўздым.

Залатая восень натхняе паэтаў.

2. Выклікаць душэўны ўздым, заахвоціць да якіх-н. дзеянняў

Н. на напісанне верша.

Н. на подзвіг.

|| незак. натхня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.